Dag 17: van Reims naar Cormontreuil (5,1 km)

• https://www.relive.cc/view/1573828560

Wisselende bewolking met opklaringen in de middag, max. temp 22º

Vandaag  5,1 / Totaal 395,3 kilometer

Een rustdag, dat zou het vandaag moeten gaan worden. Even lekker helemaal niks lopen en lekker onderuit zitten. Een terrasje pakken en genieten van de mooie stad Reims. Na een goede nachtrust, stevig ontbijt, het uitzwaaien van medepelgrim Peter en nadat ik eens al mijn kleding in de was had gedaan, toog ik de stad in. Direct liep ik terug naar de kathedraal om deze eens op mijn gemak en goed te gaan bekijken. Wat een grote kerk, de dom van Utrecht en de Sint Jan kunnen er samen qua grootte makkelijk in. Ik ben al in menig godshuis geweest, maar deze spant de kroon, zoiets had ik nog niet eerder gezien. Binnen is het zo hoog en overweldigend, oh wat voelde ik me er klein. Om een indruk te geven hier enkele cijfers: Aan de buitenkant zijn 2303 beelden te zien waarvan 211 met een hoogte van 3 a vier meter, 126 op ware grootte. Koningen, prinsen, apostelen, heiligen, engelen, bisschoppen en andere geestelijken, de een nog mooier dan de ander. Natuurlijk ook een beeld van Jacobus de Meerdere, naar wiens kathedraal ik onderweg ben. 1724 gebeeldhouwde dieren, allemaal aan de buitenzijde. Binnen in de kathedraal viel mijn mond helemaal open. Hoe groots, er staan 191 standbeelden in deze kerk en ook nog een 50 gebeeldhouwde dieren. Een Fries met 56 vorsten kroont de kathedraal, die een lengte heeft van 138 meter, de hoogte van de gewelven is 38 meter. De twee torens zijn ieder 81 meter hoog en toren hoog boven de stad uit. Jammer dat ik vanwege het mistige weer ze gisteren niet al van veraf heb kunnen bewonderen. Misschien dat dit morgen wel lukt als ik de stad weer ga verlaten. De kathedraal staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en is een bezoek meer dan de moeite waard. De “Cathédrale Notre Dame” van Reims dateert uit de 13e eeuw en is de derde kathedraal op deze plek. De eerste was in 401 gebouwd en al toegewijd aan de Maagd Maria, daar was Clodovech (Clovis) de koning der Franken gedoopt, hier dus op deze plek in 496 na Chr., kun je nagaan hoe lang geleden dit al weer is. Enkele jaren geleden (in 2011) is de 1500e sterfdag van hem hier nog herdacht, waarbij ook de paus aanwezig was. 

Wat een geschiedenis heeft deze kathedraal, van 1027 tot 1825 zijn hier dertig Franse koningen gezalfd. Allemaal vorsten met hun eigen geschiedenis. In de wetenschap dat dit allemaal hier heeft plaatsgevonden en nu ik deze enorme kathedraal bewonder, kreeg ik de rillingen over mijn lijf en was zo onder de indruk dat ik er gewoonweg stil van werd.  In 1429 heeft hier ook de inwijding van koning Karel VII plaatsgevonden in tegenwoordigheid van Jean d’Arc, een patroonheilige van Frankrijk die in de kathedraal een eigen hoekje heeft gekregen. Door oorlogen en branden heeft de kathedraal ook veel tegenslagen gehad, maar telkens is hij weer in vol ornaat opgebouwd. Gedurende de Grote Oorlog (1e Wereldoorlog) is de stad Reims vier jaar lang zwaar gebombardeerd. Dank zij de vrijgevigheid van onder andere de familie Rockefeller uit de Verenigde Staten is de kathedraal nu weer in zijn volle glorie te bezichtigen. 

Een heel leger van engelen omgeeft de kathedraal om hem te beschermen, helemaal conform de geest van de middeleeuwen waar een kerk het aardse paradijs, de hemel, voorstelde. De bekendste engel is wel de “engel met de glimlach” die een symbool van de stad Reims is geworden. Gedurende de Grote Oorlog is deze engel door een bombardement onthoofd, maar is daarna volledig gereconstrueerd.  

Nadat ik ongeveer anderhalf uur in deze kathedraal had verbleven, om alles eens goed in me op te nemen, heb ik een kleine citytrip gemaakt. Gewoon te voet nog even wat hoogtepunten van de stad gaan bekijken. Zo bezocht ik het “Palais de Tau”, het oude aartsbisschoppelijke paleis van Reims. Dit was de verblijfplaats van de Franse koningen tijdens hun kroning. Ik zag er niet alleen de prachtige schatten van de kathedraal, zoals prestigieuze voorwerpen die tijdens de kroningen gebruikt werden, maar ook spectaculaire en originele beeldhouwwerken uit vroeger tijd. Ondertussen werd het weer beter en was de bewolking langzaam aan het optrekken en zowaar kwam het zonnetje er door. De temperatuur steeg ook en het werd nog een lekkere warme middag. Nadat ik al dit moois had bewonderd, heb ik nog wat indrukken van de stad opgedaan en ook nog voldoende tijd genomen om, nabij de kathedraal, lekker zittend op een terrasje het Franse leven aan me voorbij te zien trekken. De busladingen vol Japanners met hun cameraatjes, ontbraken ook hier niet in het straatbeeld. Om vier uur was het tijd om mij langzaam te gaan begeven naar mijn volgende slaapadres. Ik verblijf namelijk maar één nacht in de jeugdherberg en vannacht zal ik slapen in het klooster van de zusters van Clarissen in Cormontreuil, een buitenwijk van Reims zo’n vijf kilometer verderop zuidwaarts. Op deze rustdag toch nog een klein uurtje wandelen.

Nadat ik bij de jeugdherberg mijn rugzak ben gaan halen toog ik op pad voor een korte trip. Van het landschap was niets te zien, ik liep alleen maar tussen huizen, kantoren en andere bouwwerken totdat ik tegen half zes bij het klooster arriveerde. Ik kon meteen aansluiten bij de vespers, het avondgebed. Veel zang onder begeleiding van een orgel sierde de dienst en toen deze was afgelopen kreeg ik een eenvoudige slaapkamer toegewezen. Geen luxe, gewoon basic, maar meer dan voldoende voor mij voor één nacht. Na een frisse douche kon ik aansluiten bij het avondeten en ook hierbij werd de pelgrim extra in de watten gelegd. Ik zat er samen te eten met zeven andere mensen, geen zusters maar mensen die op de een of andere manier in dit klooster werkzaam waren of er op retraite waren. 

Vandaag was ik de enige pelgrim in dit klooster. Een klooster wat gezien de bouwstijl meer leek op een zorgcentrum, gebouwd in de jaren 1980 met veel laagbouw. Het leek in niets op de kloosters zoals ik die in Nederland ken.  Er leven hier een kleine dertig zusters in dit klooster, in leeftijd variërend van 41 tot 93 jaar oud. Ze leven volgens de kerkleer van Franciscus en Clara van Assisi en strikte armoede was zeer lang het kenmerk van deze kloosterorde. De zusters hebben allemaal niet alleen afstand gedaan van hun persoonlijke bezit, maar ook van het gemeenschappelijke bezit. Ze blijven binnen de kloostermuren tot hun dood. Dit alles werd mij verteld door zuster Maryvonne, die tijdens de maaltijd even kwam aansluiten.

Na een lekker kopje leut heb ik me in mijn kamertje teruggetrokken om nog wat krachten op te doen voor morgen, dan is de rustdag weer voorbij.