Dag 9: van Leffe naar Givet (27,2 km)

• https://www.relive.cc/view/1555762984

Zonnig, max. temp 26º

Vandaag 27,2 / Totaal 225,7 kilometer

Het was 6:30 uur en het klokkengebeier maakte me wakker. Dit was de eerste waarschuwing dat de Lauden (ochtendgebed 7:30) zich aandiende. Uit dankbaarheid voor de goede zorgen, de overheerlijke maaltijd en erg gastvrij onthaal, voelde ik me ‘verplicht’ om daaraan deel te nemen. Binnen een kwartiertje was ik er helemaal klaar voor. Gewassen, rugzak gepakt, bed afgehaald, kamer netjes achtergelaten, waarna ik lekker op mijn gemak de abdij ben rondgestruind om nog wat bijzondere foto’s te maken. Ik opende diverse deuren en stond plotseling in de ruimte waar alle habijten hingen. Zal ik er eentje aantrekken ... nee toch maar niet, dat zou te oneerbiedig zijn. Pater Bruno had me gisteren wel gewezen waar de kerk in de abdij was, maar omdat ik er nog niet was geweest, was dit voor mij nog niet zo duidelijk. Toen ik na een tien minuten zoeken de juiste deur opende, kwam ik via de artiesteningang de kerk binnen. Pater Bruno kwam me tegemoet en wees me een plaatsje op het koor. Toen de dienst begon kwamen ook de andere paters binnen, twaalf in totaal. Het ochtendgebed duurde een kleine twintig minuten en was in het Frans, ik snapte er helemaal niks van. 

Na de Lauden was het tijd voor het ontbijt. Weer een erg uitgebreide maaltijd die ik me goed deed smaken. Vers fruit erbij, nog een yoghurtje, stukje Franse kaas, en pater Bruno gaf nog een stuk bonbon voor onderweg mee. Pater Bruno vertelde honderduit, zo wist hij te vertellen over de diverse planten en kruiden die in de natuur groeien en eetbaar zijn. Zo maakt hij onder andere thee uit brandnetels en andere kruiden. Ook legde hij uit dat daslook een erg lekkere en gezonde toevoeging van de maaltijd is, het kruid is zeldzaam en komt in deze regio nog veelvuldig voor. 

Pater Bruno vertelde en vertelde, ik kon er nog wel uren naar luisteren, maar ik wilde toch echt wel verder vandaag. Het zou weer een erg warme dag worden en alles wat ik in de koele ochtenduren zou afleggen was mooi meegenomen.

Het was net 9:00 uur geweest toen in de abdij van Leffe uitliep. Direct liep ik Dinant binnen, de stad die bekend is door Antoine-Joseph Sax, een Belgische bouwer van muziekinstrumenten, en de uitvinder van de saxofoon. De hele stad herinnerd aan dit gegeven, overal hangen de meest kleurrijke kunstige saxofoons in het straatdecor.

De route liep vandaag de eerste vijftien kilometer, in tegenstelling tot gisteren, over de andere oever van de Maas. Zo kwam ik eerst in Anseremme, waar de Lesse in de Maas vloeit. Deze rivier is voor jong en oud een populaire kano- en kajakrivier. Ik kan me nog herinneren dat ik hier zo’n vijfentwintig jaar geleden met de vriendenclub een dagje ben gaan kanoën. Vandaag lagen de kano’s op het droge, maar gezien het tijdstip en het feit dat het maandagmorgen is was dit te verwachten. Verderop kwam ik een mooie voormalige priorij van de abdij van Saint-Hubert tegen. Deze is in de elfde eeuw gesticht, maar is nu privédomein en niet te bezichtigen.

De volgende tien kilometer is een ware oase voor de echte wandelaar, het ene cadeautje na het andere kwam voorbij. Een sprookjesachtige wandelroute (nog steeds aan de oever van de Maas), met kronkelige paadjes, heuveltje op en af, zelfs een erg smalle doorgang tussen een overhangende rots en de Maas ontbrak er niet aan. Om zeker droog te blijven heb ik mijn rugzak even af moeten doen en een meter of tien moeten bukken. Gelukkig ben ik droog gebleven al was een plons in het koele water vandaag ook wel lekker geweest. Tot voor enkele jaren geleden was dit pad in slechte staat en stond vaak onder water, nu is het hersteld en verhoogd, waardoor je droog de doorsteek kunt maken. Even verderop kwam ik de internationaal bekende klimrotsen van Freyr tegen. Ik zag een vijftal klimmers aan de touwen tegen de rotsen hangen, zo’n dertig meter van de grond. Tegenover deze rots ligt het mooie achttiende-eeuwse kasteel van Freyr. 

Vanmorgen vertelde pater Bruno nog dat er in deze regio enkele koppeltjes slechtvalken leven. Helaas heb ik die niet gezien vandaag. De slechtvalk is misschien wel de vogel waar een pelgrim zich het meest verwant mee voelt. De wetenschappelijke naam is “Falco peregrinus”. Het Spaanse woord voor pelgrim is Peregrino. Ooit was deze vogel een algemeen voorkomende vogel, en dat zit vervat in de Nederlandse naam slechtvalk. Slecht betekende vroeger; gewoon, natuurlijk, algemeen. In 1968 was de slechtvalk uitgestorven in België, dit kwam door het gebruik van pesticiden waar veel roofvogels aan stierven. Inmiddels worden de roofvogels weer in ere hersteld door nestkasten en herkolonisatie, waardoor er in België weer zo’n zestig broedparen leven.

Ik had dan wel geen slechtvalken gezien, wel zag ik enkele raven in de grote weide die ik doorstak en even verderop een kolonie roeken die druk doende waren met hun nesten. Ook het kruid daslook, waar peter Bruno over vertelde, heb ik gevonden. Het smaakt erg scherp, maar een beetje tussen de boterham met ham en kaas is een goede combinatie merkte ik.

 Bij de stuw van Hastière stak ik de Maas over om aan de andere kant verder te lopen. Via het jaagpad kwam ik voor even in Frankrijk aan, waar mijn overnachting van vandaag is. In Givet slaap in in een Refuge, iets wat ik later op mijn tocht in Frankrijk meer ga meemaken. Een eenvoudig verblijf, met een bed, klein keukentje waar je zelf eten kunt klaarmaken een douche en toilet, eigenlijk alles wat je nodig hebt. Het is eigendom van een kerkgenootschap en wordt beschikbaar gesteld voor pelgrims. Ik slaap er met nog één andere pelgrim. Voor vandaag hou ik het hierbij, morgen vertel ik wat meer over Givet, een grensstad met een boeiend en woelig verleden. Dan gaat mijn route weer terug naar België voor nog twee etappes, waarna ik definitief van onze zuiderburen afscheid zal gaan nemen, voorlopig dan toch. Santiago....... here I come.