Dag 13: van Rocroi naar Signy-l’Abbaye (33,9 km)

11 mei 2018 - Signy-l'Abbaye, Frankrijk

Perioden met zon, droog, max. temp 19º

Vandaag 33,9 / Totaal 314,9 kilometer

Vandaag weer een dag om op pad te gaan, mijn bestemming voor vandaag zal Signy-l’Abbaye worden. De eerste etappe van een nieuw (tweede) routeboekje, waarvan ik er vier bij me heb. Gisteren had ik, zoals ik al vertelde, de Via Monastica volbracht, de abdijenroute waarbij ik meerdere abdijen heb bezocht en/of heb kunnen overnachten. Gedurende dit tweede traject, die de Via Campaniensis wordt genoemd zal dat niet zo vaak voorkomen, we zullen wel zien. De Via Campaniensis loopt van Rocroi naar de Sinte Magdalene Basiliek van Vézelay, die hoog boven de stad al van veraf is te zien. Voor mij zal dat nog wel enkele weekjes duren, allereerst maar eens beginnen aan de eerste etappe.

Nadat ik van de drie andere pelgrims, die ook in de gemeentelijke pelgrimsherberg (hier refuge genoemd) hadden geslapen, afscheid had genomen, liep ik naar een boulangerie voor een pain. In gemeenteherbergen wordt geen ontbijt geserveerd, daar moeten de pelgrims zelf zorg voor dragen. Omdat ik voor vandaag een dertigplusser als etappe had uitgestippeld, had ik maar eens gedacht om eerst een stukje te  lopen, waarna ik ergens in de buitenlucht het ontbijt zou nuttigen. Het weer vandaag was weer bovenverwachting goed. Het zonnetje probeerde veelvuldig tussen de wolken door iets van zich te laten zien, hetgeen aardig lukte. De hele dag is het droog gebleven en de temperatuur klom langzaam op van de 8 naar de 19 graden. Uitstekend wandelweer dus. Na een klein uurtje wandelen kwam ik een leuk zitje tegen nabij een vijver, alwaar ik mijn ontbijtje heb verorberd. Dit eerste uur liep ik over B-wegen door het buitengebied van Rocroi waar, verspreid in het landschap, boerderijen stonden. Dit landschap bestaat vooral uit bijna alleen maar weilanden. Grote weilanden, waar de boterbloemen volop bloeien en de koeien rustig grazen. Toen ik na mijn ontbijt weer op pad ging veranderden het traject en de omgeving behoorlijk. Het ging steeds meer bergie op en bergie af en ik kwam in een oud bos het “Forêt Domaniale des Potees” alwaar ik zo’n anderhalf uur doorheen wandelde. Dit bos is een beschermd natuurgebied, ik liep er over een met asfalt verhard wegdek, verboden voor gemotoriseerd verkeer. De ademloze stilte werd enkel verstoord door het geluid van zingende vogels, het getik van hamerende spechten en het monotone geroep van een koekoek. Door het ritme van mijn voetstappen schoten er allerlei liedjes door mijn hoofd, deze cadans zou de hele dag voortduren. Mijn vertrouwde radiootje was leeg (vergeten op te laden) maar omdat ik genoot van de wandeling in deze mooie omgeving is dat niet erg, integendeel.  

Het gebied waar ik nu doorheen loop wordt de Ardense Thiérache genoemd en maakt deel uit van het Departement Ardennes. Mijn middagrust nam ik in het dorpje Aubigny-les-Pothées, een van de zeventien dorpen van een voormalig kerkelijk domein “Les Potées”. Dit domein bestond vooral uit bossen en dat heb ik gemerkt ook, de boswegen bleven eindeloos lang voortduren. De enige variatie was het wegdek, soms geasfalteerd, dan weer alleen een karspoor en af en toe klein slingerend bospaadje. Tijdens de maanden november, december en januari doe je er goed aan deze weg te vermijden in verband met de jacht op groot wild, dat zit er hier genoeg. Zo speurde ik voetafdrukken van reeën en wilde varkens en de uitwerpselen van de vossen.      

En toen .......... ik was al zo’n 27 kilometer op pad, gebeurde er iets onverwachts. Ik liep over een met keien bezaaid karspoor flink bergop, met de zon recht in mijn gezicht. De zon, die zo nu en dan tussen de bladeren het wegdek bescheen, waardoor de grote keien en onregelmatigheden in het karspoor gecamoufleerd werden. Of het aan de verminderde concentratie, de cadans tussen mijn oren, mijn vermoeidheid, de verraderlijke keien op het wegdek, mijn iet wat vieze bril of het scherpe contrast van het wegdek lag weet ik niet. Wat ik wel weet en ook voelde is dat ik ineens vol voorover op mijn snufferd viel, extra hard met de te zware rugzak die me nog net even iets meer tegen het wegdek drukte. Veel had ik gelukkig niet, alleen een tand door de lip, wenkbrauw kapot en een beurs gevoel op mijn kin. Met het gereedschap waar ik het van moet hebben; mijn voeten, benen, enkels knieën en heupen was helemaal niks mis mee. Het ergste was eigenlijk dat er nu flinke krassen op mijn bril zitten. Gestruikeld over een grote kei, dat moet het geweest zijn. Voortaan alert blijven een ongelukje zit in een klein hoekje. 

Ik belde even met het thuisfront. Daar was alles al in gereedheid gebracht om het vijfentwintigste verjaardagsfeest van mijn dochter Neeltje te kunnen vieren. Een feestje wat ik zal gaan missen, zoals zo veel feestjes dit jaar. Na wat opbeurende woorden kon ik er weer tegenaan en met nog zeven kilometer te gaan liep ik met mijn charmant voorkomen verder tot ik in Signy-l’Abbaye aankwam.

Signy dat midden in een woud van 3525 hectare ligt dankt zijn naam aan een voormalige cisterciënzerabdij. De abdij is vernietigd en er liggen alleen nog wat resten, verder wijst niets naar deze abdij. Opmerkelijk feitje is dat de bronnen van de Vaux 12 meter diep zijn en de kraters altijd vol water staan, zelfs bij lange hele droge periodes staan ze nooit droog. Vroeger dacht men dat er hele rijspannen in verdwenen in dit gat zonder bodem. Ook dacht men dat allerlei fantasie-dieren er hun hol hadden. Bangmakerij, daar waren ze vroeger goed in.  

Toen ik Signy binnenliep ben ik eerst nog even bij de lokale Carrefour wat inkopen gaan doen om vervolgens naar mijn logeeradres te lopen. Dat een douche zo heerlijk kon zijn, wat een verademing. Na mijn dagelijkse wasje en het zelf gefabriceerd diner, ging vroeg naar bed om weer energie op te kunnen doen voor de trip van morgen. Waar ik dan naar toe zal lopen en zal slapen, is nu nog een vraag, dat ga ik morgen nog wel bekijken. Mijn eerste optie is de gemeentelijke pelgrimsherberg van Chateau-Porcien, een kleine 30 kilometer verderop, hopelijk hebben ze een plaatsje voor mij. 

14 Reacties

  1. Robert Breen:
    12 mei 2018
    Hoi Orne, af en toe lees ik een verhaal van je. Mooi zoals je beschrijft wat je meemaakt op een dagtocht. Als ik jou was zou ik een uitgever zoeken en die handel bundelen. Je hebt talent. Heel veel succes. Groetjes Rob
  2. Jos Verluyten:
    12 mei 2018
    Orne,
    dat is een heel flink stuk dat je gisteren gelopen hebt en gelukkig valt de opgelopen schade al bij al nog mee. Chateau-Porcien is weer een dertiger maar de pelgrimsherberg daar kan ik wel aanbevelen; het is er piepklein maar wel heel proper en netjes toen ik er was; kan je niet naar het café er recht tegenover bellen om een reservatie te vragen? De pelgrimsherberg is onbemand en de sleutel ervan moet je in het café vragen; het café heet café Longchamp en het nummer is 33 324 72 83 58; je kan in het café ook een warme maaltijd bestellen. In het dorp zelf vind je geen eten.
  3. John:
    12 mei 2018
    Hoi Orné. Ongelooflijk mooi wat je allemaal meemaakt op je avontuurlijke tocht. Behalve dat van op je “gaffel “gaan natuurlijk🤕. Hoop natuurlijk dat dit snel geneest.
    Afgelopen weekend is er vanuit Arendonk ook weer een bedevaart naar Scherpenheuvel geweest. Hier heb ikzelf met Wendy en ons Femke aan deelgenomen. Wendy en Femke voor de eerste keer en voor mij was het de 10e. Ik heb mee heen en terug gelopen ( totaal 98 km ). We hebben ook wel wat moeilijke momenten gehad waar je doorheen moet bijten. Vaak heb ik ook in gedachte een stuk met je mee gewandeld. Wat wij hebben gedaan staat natuurlijk in schril contrast bij hetgeen wat jij nog voor je kiezen hebt. Als ik zo elke dag je verhaal lees, weet ik wel dat het goed aanpakt en voorbereid bent ( genieten van de natuur en omgeving ) Ik ga je zowiezo blijven volgen op dit forum en met smaak je verhalen lezen. Verder wens ik je nog veel courage en mooi wandelweer toe. Groeten John van Dooren
  4. Cor Zelf:
    12 mei 2018
    "... met mijn charmant voorkomen..."
    De klap is harder aangekomen dan je denk, misschien toch een dokter bezoeken.

    :-)
  5. Truus van dooren:
    12 mei 2018
    goeje morgen het zal wel midag zijn voor je dit




    leest gelukkig ben je weer aan het lopen hou

    er de moed maar in fijn dat die jos jou zo goed verteld er zijn nog fijne mensen groetjes moeder

    ''
  6. Carin luijten:
    12 mei 2018
    Oeps orne ach een beetje tegenslag maar gelukkig met een goede afloop.
    Het is vallen en opstaan en het weer valt reuze mee, met regen was het gladjes.
    Het weer wordt alleen maar beter je gaat naar de zon. geniet van je camino en wandel ze en kijk goed uit op je pad. groetjes van je nichtje
  7. Carin luijten:
    12 mei 2018
    tip draag je rugzak op je buik dan val je niet zo hard Haha
  8. Riné:
    12 mei 2018
    Hey Orry, soms is het letterlijk "met vallen en opstaan", zoveel blijkt, aii!! Hopelijk geneest het snel.
    Zo lezende vroeg ik me af: ben je nou een schrijvende wandelaar of een wandelende schrijver...? :-)
    Blijven stappen vriend!
  9. Toos:
    12 mei 2018
    Heel het leven is vallen en opstaan.
    Maar dit moet je toch niet te vaak doen. Hopelijk valt het mee................
  10. Pauline:
    12 mei 2018
    Hoop dat je geen schade hebt van je valpartij. Je bril en krassen?
  11. Anita Floren:
    12 mei 2018
    Vandaag al je verhalen gelezen. Teun ging fietsen met Tim en heeft me op de site gewezen. Geweldig wat je allemaal meemaakt.
    De indruk van de natuur, van kleine dingen. En ook je gevoel omschrijf je mooi.
    Af en toe een lach op mijn gezicht of een traantje weggepinkt.
    Orné ik wens je nog een hele mooie verder reis toe en ik ga je zeker volgen hier. Groetjes, Anita
  12. 12 mei 2018
    Hoi Orne,
    Die herberg in Chateau-Porcien is erg klein en er is maar weinig warm water. Zorg dat je als eerste gaat douchen anders kom je van een koude douche thuis. Ik volg je met plezier.
  13. Wendy:
    12 mei 2018
    He orne.. He gadsie zeg... vol op je muil gegaan dus... hopelijk hersteld je gezicht snel! Niet leuk voor je! Mooi verhaal weer en flinke afstand gelopen, top zeg! Zet m op!
  14. Riek van Hout:
    12 mei 2018
    Hoi Orné. Hier een krabbeltje van de “achterbuurvrouw “van je moeder. Vandaag heb ik met mijn zussen op het terras van “de Pelgrim” in Scherpenheuvel een lekker drankje genuttigd , en natuurlijk ben je over de tong gegaan 😏Wat schrijf je mooi. Het is alsof we met jou meelopen . Ik blijf je zeker volgen . Een warme groet ; Riek