Dag 28: van La-Jarrie naar Vézelay ( 12,7 km)
26 mei 2018 - Vézelay, Frankrijk
Halfbewolkt, max. temp 28º
Vandaag 12,7 / Totaal 690,3 kilometer
In coma, dat is om de afgelopen avond en nacht in één woord te beschrijven. Het is trouwens ook een van de weinige keren dat ik de hele nacht aan één stuk heb doorgeslapen. Zoals ik gisteren al meldde was ik tijdens het schrijven van dit blog, na het avondeten, in slaap gevallen en toen ik s’avonds even wakker werd ben ik meteen naar bed gegaan voor mijn welverdiende nachtrust. De tocht van gisteren was een erg zware voor mij geweest en gevoelsmatig had ik er veel meer last van gehad dan die van enkele dagen geleden, toen ik nog ruim 47 kilometer had afgelegd. Het drukkende weer gecombineerd met de vele hoogtemeters hadden nu hun tol geëist, maar wonderwel voelde ik me na de lange nachtrust weer als herboren.
Bij het krieken van de dag werd ik gewekt door de geluiden die je in een bosrijke omgeving kunt verwachten. Veel fluitende vogels en het monotone geluid van een koekoek. Een af en toe blaffende hond in de verte deed er een beetje onrecht aan, maar het was heerlijk om op deze wijze wakker te worden. Genietend van deze geluiden heb ik, al liggende in mijn bed, eerst mijn blog afgemaakt, om vervolgens om acht uur aan te schuiven bij het ontbijt.
De Engelse schoolkinderen waren ook weer paraat en kwamen me enthousiast vertellen dat ze gisteravond de spelregels van het Pétanque hadden geleerd. Het kleine balletje schijnt hier de “cochonnet” te heten en ze hadden daar een grappig liedje op verzonnen. Ze nodigde me uit om deze morgen nog een spelletje Pétanque met hun te spelen, maar ik bedankte voor de eer. Mijn zinnen had ik vandaag heel ergens anders op gezet en even voor negen vertrok ik richting Vézelay.
Al na een vierhonderd meter liep ik in het verkoelende bos van Rochignard en bij een jachthut, alwaar de bewegwijzering naar Vézelay nog tien kilometer aangaf bracht het pad me naar “les Herodats”. Dit uit vier boerderijen bestaande gehucht maakte vandaag wel een beetje indruk op mij, zowel als pelgrim maar ook als amateurfotograaf. Omgeven door de weilanden die vol met bloeiende veldbloemen stonden wemelde het er van de vlinders. Echt zo veel dat ik soms moest uitkijken waar ik mijn voeten zette om niet een lieflijk staartblauwtje dood te trappen. Passerende bij een van de boerderijtjes werd ik door een boer nog nageroepen met een “Bon Courage” waarna ik een volgende indrukwekkende belevenis meemaakte. Voor me lag een verraderlijk karspoor met veel losliggende stenen wat erg stijl naar beneden liep en in de verte zag ik iets waarvan ik direct kippenvel kreeg. Hoog op een heuvel, op een afstand van zo’n acht kilometer, torende de “Sinte Magdalena” basiliek van Vézelay boven de stad uit.
Aangezogen als door een magneet liep ik mijn einddoel tegemoet, waarbij de eerste zes kilometer door het bos van Parot en via de plaatsjes Vaudonjon en Asquins bergafwaarts voerden.
Asquins, waar een vooruitgeschoven rots de Cure domineert, was vroeger het verzamelpunt voor de eerste kruistochten en het vertrekpunt voor pelgrims die naar Santiago de Compostela gingen. De kerk, vernoemd naar Sint Jacobus de Meerdere, stamt uit de 12e en 13e eeuw en staat ingeschreven in het patrimonium van UNESCO als historisch vertrekpunt van de Via Lemovicensis. Met de slotkilometers bergop nog voor de boeg heb ik hier even rust genomen om wat krachten op te doen.
Na mijn rust toog ik verder voor de laatste paar kilometer van de Via Campaniensis, een volgende mijlpaal op mijn tocht. Inmiddels was het wat bewolkt geworden en er woei een fris briesje, ideaal om de klim naar de “Sinte Magdalena” basiliek te beginnen. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar hoe dichter ik bij de stad kwam, hoe meer het iets met me deed. De rillingen gingen over mijn rug. Op een gegeven moment passeerde ik een groot houten kruis, wat de plaats markeerde waar Bernard van Clairvaux de tweede kruistocht heeft gepredikt. Vanaf daar begon het echte klimwerk en zo beklom ik de stijle heuvel om aan de voet van de basiliek aan te komen.
Nadat de felbegeerde stempel in mijn pelgrimspaspoort werd geslagen, wat de afsluiting van mijn tweede deel (de Via Campaniensis) van mijn pelgrimstocht symboliseerde, heb ik eerst mijn overnachtingsplaats opgezocht. Aldaar was ik in afwachting van de komst van mijn dierbaren die een weekendje op bezoek kwamen. Het weekend in Vézelay zal ik samen met hen benutten om gezellig bij te praten en Vézelay te verkennen. Mijn blog zal dan ook morgen stil blijven, waarna ik maandag de draad weer op zal pakken. Fijn weekend allemaal.
Goed bezig Orné!
Grts
Gert
De boer en z'n vrouw in Herodats zijn zulke lieverds. Ik vroeg of we even pauze mochten houden op hun terras en hop daar was koffie en koekjes, koud water en frisdrank. Z'n vrouw is meegelopen tot 't keienpad om op het mooie uitzicht op de kathedraal te wijzen. En jij bent nu boven, of weer beneden ;-), aan de heuvel en geniet heerlijk van deze mijlpaal en je familie. Vergeet niet je boekje vd Campaniensis mee naar huis te geven!
Super leuk om je verhalen te lezen. Je hebt schrijf talent.
Geniet van je gezin, het weekend en je verdere reis.
jij krijgt daar geniet ik van maar die verhalen jou zijn super
wat fijn dat heidi en de kids er geweest zijn allemaal weer kunnen genieten en nu weer goei wandelgenot groetjes moeder