Dag 40: van Neuvy Gargilesse-Dampierre naar Crozant (23,4 km)

• https://www.relive.cc/view/1625078099

Zonnig, max. temp 24º

Vandaag 23,4 / Totaal 1008,1 kilometer

Wat kan een bed toch heerlijk zijn, nog fijn nagenietend van het lekkere eten van gisteren avond draaide ik me nog een keertje om. Het was nog maar zes uur toen ik wakker werd en terwijl ik naar buiten keek genoot ik van het geweldige uitzicht. De pelgrimsherberg was gelegen boven op de rotsen, nabij de oude kerk en het kasteel van Gargilesse-Dampierre. Over de puntige daken van de huizen keek ik in de verte over de groene vallei van de Creuse. Onder een strakblauwe hemel hing een wolkendek als een wattendeken over het Creusedal en aan de horizon liet de opkomende zon zich langzaam vanachter de groene heuvels zien. De kauwen die in de oude kerktoren hun nesten hadden waren druk met het voeren van hun jongen en ook de vele andere vogels floten weer het mooiste lied. 

Het beloofde een mooie wandeldag te worden en met het slaan van zeven uur van de torenklokken was dit voor mij het seintje om er uit te komen en me weer klaar te gaan maken. Na deze nachtrust voelde ik me fit en energiek en van de vermoeidheid die de laatste dagen heeft toegeslagen merkte ik niets. Hopelijk is dat vanmiddag ook nog het geval, want de te lopen afstand is ongeveer twintig kilometer, dus ik ga het maar eens rustig aan doen vandaag.

Omdat er geen winkels zijn en zelfs geen Boulangerie in het dorpje, had ik als ontbijt een van mijn noodrantsoenen aangesproken. Met een lekker voedzaam bord muesli en een kopje oploskoffie moest ik er tegenaan. Ik nam afscheid van mijn medepelgrim met een Bon Camino, pakte mijn rugzak en ging op pad.

Met een matig oosten windje vertrok ik onder een strakblauwe hemel vanaf de Pelgrimsherberg van Gargilesse-Dampierre en met een temperatuur van zestien graden was het lekker wandelweer, maar het kwik zou vandaag stijgen tot een graad of vierentwintig en dan wordt het al aan de hete kant voor de wandelaar.

Direct vanaf het begin ging het flink bergop en bergaf en mijn kuiten wisten al meteen wat er vandaag van hen verwacht werd. Al lopende door het heuvellandschap kreeg ik mooie vergezichten over de velden en weilanden van de vallei van de Creuse te zien. Het laaghangende wolkendek was inmiddels opgetrokken en het was een stralende dag. Zo liep ik tussen de heggen en bossages over oude karrensporen door de gehuchten Le-Cerisier en Les-Chérons. Totdat ik in Cuzion mijn eerste koffiestop nam, een plaatsje na zo’n zeven kilometer wat hoog op een heuvel lag. Daar zag ik weer de vier Belgische vrienden zitten en toen ik hen vroeg waar ze vannacht gebleven waren antwoordden ze dat ze toch op de camping hadden kunnen slapen. Ze hadden eerst de pelgrimsherberg geboekt omdat de camping nog gesloten was, maar gisteren ontmoetten ze ook Guido met zijn paard Toscan. En voor Guido (eigenlijk voor Toscan) was de camping speciaal open gegaan. Ze hadden dit gisteren nog vernomen en daarom de pelgrimsherberg geannuleerd en zijn ook naar de camping gegaan. Toen ik daarna vroeg of ze nog iets van Joël hadden gehoord, zeiden ze dat dit niet het geval was, maar Guido wist hen te vertellen dat hij drie dagen geleden had gezien dat Joël liggend voor de kerk in La-Châtre de nacht had doorgebracht. 

Toch best grappig de manier waarop ik momenteel mijn pelgrimstocht beleef. Ik loop alleen, met soms stukjes samen en onderweg ontmoet je zo af en toe andere pelgrims. Soms loop je ze voorbij en daarna weer andersom en telkens praat je even met elkaar. Benieuwd of er vanavond in de pelgrimsherberg van Crozant nog bekende pelgrims zullen zijn.

Na deze koffiestop ging ik weer verder en er stond echt een machtig mooi stuk van het parcours voor de boeg. Met de hete zon op mijn bolletje ging de route, direct nadat ik Cuzion had verlaten, via een smal voetpad de donkere bossen in, waarna het voetpad direct steil naar beneden afdaalde. Al zigzaggend liep ik zo naar beneden over de stenen en rotsen en op een gegeven moment was het voetpad een klein riviertje. Beetje uitkijken, dat wel, het was er glibberig maar prachtig om te lopen en lekker koel. Na de steile afdaling tussen de watervalletjes door kwam ik aan de rechteroever van de rivier de Creuse, waarna ik deze voor enkele kilometers bleef volgen. Ik liep er door het donkere bos, heerlijk in de koelte en het geluid van de watervalletjes, de wind en de zingende vogels was voor mij een waar genot, wat een rust en wat een stilte.

Na een kilometer of twaalf liep ik Éguzon binnen, waar ik een ruime pauze nam om er de lunch te kunnen nuttigen. Even bij de lokale Boulangerie wat brood gehaald, wat ik verderop op een terrasje lekker heb opgegeten. Toen ik daar zo zat, kwamen er meerdere pelgrims aanwandelen die mij voor even kwamen vergezellen. Het waren weer de bekende gezichten, drie van de vier Belgische vrienden, de Duitse Verena en nu ook nog voor mij drie nieuwe pelgrims een Nederlander en twee Franse dames, die via Bourges zijn gelopen. Er lopen nu zo’n tien tot vijftien pelgrims ongeveer gelijk op met mij, eenzaam hoef ik me dus niet te voelen. Nadat ik het broodje had weggewerkt en even op krachten was gekomen ging ik verder op pad. Er wachten nog zo’n acht kilometer alvorens ik in Crozant zou zijn, normaal anderhalf uurtje wandelen maar nu niet. Ik liep door donkere bossen en natte glibberige paden en op een gegeven moment moest ik een riviertje oversteken, waarbij het water net iets te hoog stond om met droge voeten aan de overkant te komen. Door de vele regen die hier de laatste dagen is gevallen was het spekglad. Later hoorde ik van Guido dat hij hier was uitgegleden en enkele meters naar beneden was gevallen. Omdat Toscan hem overal volgt was die ook naar beneden gelopen en daarbij uitgegleden en gevallen, waardoor ze heel veel moeite hadden om weer samen op het voetpad te komen.

Bij het gehucht La Feyte passeerde ik de magische grens van duizend kilometer, wat ik later heb gevierd. Het voelde wel als iets aparts,  maar wetende dat ik nog niet eens op de helft ben, heb ik er maar geen groot feestje van gemaakt.

Met nog een heel lang stuk door meters hoog nat gras en een flinke afdaling was het drie uur geweest toen ik het plaatsje Crozant binnenliep. Crozant, strategisch hoog gelegen op de rotsen tussen de rivieren “La Sédelle” en “La Creuse” en met zijn middeleeuwse ruïnes waartussen de geiten vrijelijk rondliepen. Nadat ik me bij de “Mairie” had ingeschreven liep ik In de pelgrimsherberg, waar onderdak is voor zeven personen, was al een Fransman aanwezig die met de fiets onderweg is, later kwam er nog één pelgrim bij. Later, tijdens het verkenningsrondje door het dorpje, waarbij ik mezelf trakteerde op een lekker pilsje, zag ik enkele andere pelgrims voorbijkomen, die op de camping of in een hotel zouden verblijven. Het verbaasde me dat er niet meer pelgrims de herberg hadden opgezocht. Na een simpel pelgrimsmenuutje ging ik op tijd naar bed om de benen te laten rusten, wetende dat er morgen weer een erg pittige etappe op het programma staat. Het zal niet gemakkelijk worden met vijfentwintig kilometer met veel klimmen en afdalen, maar het zal ongetwijfeld weer een schitterende wandeletappe gaan worden naar La Souterrraine.