Dag 49: van Thiviers naar Sorges (19,2km)

• https://www.relive.cc/view/1646471560

Bewolkt met motregen, max. temp 25º

Vandaag 19,2/ Totaal 1229,9 kilometer 

Ineens schrok ik wakker van gestommel in de badkamer, wat kan dat nou zijn. Toen ik even ging kijken zag ik er een man staan die zich aan het scheren was. Het bleek Een pelgrim te zijn, Jean-Pierre die hier ook met zijn vrouw geslapen heeft. Gisteren toen ik even een pizza was gaan eten waren ze hier aangekomen en omdat ik direct na terugkomst mijn bed had opgezocht, hadden we elkaar niet meer gezien, ze sliepen in een andere slaapkamer. Vanochtend hebben we nog wel samen ontbeten, maar daarna zijn Jean-Pierre en zijn vrouw direct weer vertrokken voor een wandeldag. Ikzelf heb vanochtend een beetje meer tijd genomen en vertrok pas om tien uur. Het is voor mij vandaag ook maar een kortere etappe en ik kan pas na vier uur vanmiddag bij mijn nieuwe onderkomen terecht. Onder een grijze donkere hemel liep ik eerst naar de Mairie voor een stempel en vervolgens naar de supermarkt om voor onderweg mijn eten te kopen. Onderweg vernam ik dat Thiviers ook de plaats is geweest waar de Franse filosoof Jean-Paul Sartre, met zijn ouders, zes jaren van zijn jeugd heeft doorgebracht. Blijkbaar heeft hij er erg slechte herinneringen aan overgehouden, want in zijn boek “Les Mots” beschrijft hij Thiviers niet echt liefdevol en ook na zijn schooltijd is hij er nooit meer terug geweest.

Mijn route ging, nadat ik de stad Thiviers bij het Jacobuskruis had verlaten direct door boomgaarden van fruitbomen. Kersen, peren, appels en noten vooral noten, om dat laatste staat de Perigord ook een beetje om bekend. 

Net zoals gisteren wandel ik vandaag ook nog door de “Perigord Vert, pays de l’arbre et de l’eau” (groene Perigord, land van de bomen en het water). Dat het deze naam heeft gekregen snap ik heus wel, het is hier overal zo mooi groen. Zoveel verschillende kleuren groen van alle bomen die hier groeien, de een nog mooier dan de ander. Maar omdat het hier zo groen is, betekent dit automatisch dat er regen valt, dat was vandaag ook het geval. Terwijl ik genoot van de immense stilte tijdens mijn wandeling, die alleen onderbroken werd door vogelgezang voelde ik de eerste druppeltjes op mijn hoofd. Ik liep over een veldweg toen het begon te miezeren en dat heeft het gedurende een uurtje blijven doen. Bij een veldschuur die ik onderweg tegenkwam heb ik mijn pauze genomen, waar ik behalve mijn lunch te eten ook lekker heb kunnen schuilen voor de regen. Toen de regen weer voorbij was liep ik weer verder, over veldwegen en door een woud waar ik over een oude heerbaan, de “Route Napoleon” liep. Tussen de vele notenbomen door volgde ik de route, die hier vooral over onverharde paden ging. Ik kwam er ook nog kersenbomen tegen, waar de morellen rijp waren en heb er een lekker tussendoortje genomen. De route vandaag was maar kort, na een negentien kilometer bereikte ik mijn eindbestemming voor vandaag, Sorges, dat bekend staat als de hoofdstad van de truffel. Deze bijzondere ondergrondse paddenstoel is ook wel bekend als de zwarte diamant. In Sorges staat het ecomuseum van de truffel, waar men allerlei wetenswaardigheden over de truffel kan leren kennen.

Net zoals vele andere plaatsen die ik heb aangedaan heeft Sorges ook een curieuze parochiekerk uit de 12e-eeuw, die op de Historische Monumentenlijst staat. Opmerkelijk is dat de Katholieke Kerk ook gebruikt wordt voor erediensten door de Anglicaanse Kerk. De laatste jaren zijn moderne glas-in-lood-ramen aangebracht. Op een ervan staat de Jacobsschelp, die eraan herinnert dat Sorges vanoudsher een etappeplaats van de Sint Jacobsroute is.

Het was iets over vieren toen ik de pelgrimsherberg naast de Mairie van Sorges binnen ging. Tot mijn verrassing zag ik weer Pierette met haar kleindochter Morgane, die hier ook blijven slapen vannacht. In de herberg werd ik ontvangen door Catharine, de hospitaliére, die mij verwelkomde met een lekker fris glaasje smaakwater. Nadat ik me opgefrist had, ben ik buiten nog even lekker in het zonnetje gaan zitten. De bewolking trok langzaam weg en het werd nog aangenaam warm. 

Voordat we gingen eten hoorde ik niet ver van de pelgrimsherberg muziek en nog voordat ik de vraag kon stellen, vertelde Catharine dat het vandaag een herdenking was voor Generaal Charles De Gaulle, die op 18 juni 1940 bij verstek tot de doodstraf was veroordeeld. Het Vichy-regime zou in juni 1940 een wapenstilstand met de Duitsers sluiten, waarop De Gaulle in een Brits vliegtuig stapte en daarmee naar Londen vluchtte. Op 18 juni verklaarde hij via de Britse radio dat Frankrijk wel een slag had verloren, maar niet de oorlog en hij riep het Franse volk op de strijd tegen Duitsland voort te zetten. Het onmiddellijke resultaat daarvan was dat hij wegens desertie bij verstek ter dood werd veroordeeld door het Vichy-regime, dat na de overwinning van de Duitsers door hen werd getolereerd als een marionettenregime in het zuidoostelijke deel van Frankrijk. 

Toen ik weer terug kwam van deze eerbiedige herdenking, met oude oorlogsveteranen, had Chatarine een heerlijk avondmaal klaar staan waar we met de overige pelgrims gezellig van hebben genoten. Toen mijn gedane wasje droog was geworden ben ik maar weer gaan slapen om morgen volop te kunnen genieten van de mooie etappe naar Perigueux, mijn vijftigste dag en “point of no return” zoals Jan het zo mooi uitdrukte gisteren. Dan zal ik op de helft zijn van mijn tocht en kan het aftellen beginnen, Santiago here I come........