Dag 50: van Sorges naar Perigueux (24,7km)

19 juni 2018 - Périgueux, Frankrijk

Zonnig, max. temp 29º

Vandaag 24,7/ Totaal 1254,6 kilometer 

Het krijsen van de kerkuil maakte me al vroeg wakker, het was kwart over zes toen ik door het slaapkamerraam van van de pelgrimsherberg naar buiten keek en het beest zag zitten in de kerktoren van Sorges. Op zo’n twintig meter afstand zag ik zijn witte hartvormige gezicht en in zijn klauwen hing een veldmuisje. Dit hartvormige gezicht helpt de kerkuil bij het jagen op een prooi, omdat de veertjes die de hartvorm maken hetzelfde werken als de menselijke oorschelp. Ze geleiden het geluid naar de gehoorgang van de uil, waardoor hij zijn prooien erg goed kan horen. Zelf is het beest erg stil, behalve het krijsen dan, zodat zijn prooien hem juist niet kunnen horen, hij vliegt zelfs vrijwel geruisloos.

Toen ik een kwartiertje naar de etende kerkuil had gekeken, werden Pierette en Morgane ook wakker en Catharine was inmiddels ook al uit de veren. Omdat het vandaag een erg warme dag zou worden, vergeleken met de afgelopen weken, hadden we afgesproken om vroeg aan het ontbijt te beginnen zodat we ook vroeg konden vertrekken. Pierette en Morgane lopen vandaag hun laatste wandeltocht, dan zijn ze samen bijna twee weekjes onderweg geweest. Vanwege haar examenvak had Morgane wat langer vakantie en haar oma uitgenodigd voor deze wandeltocht. Toch wel grappig zo, oma en kleindochter van achttien die samen op pad zijn. 

Onder een strakblauwe lucht vertrok ik om half acht  voor mijn vijftigste dag, de zon scheen fel en het was al behoorlijk warm. Op de Meteo-France had ik gezien dat er elk uur twee graden bij gaan komen vandaag, dus de eerste kilometers maar flink doorstappen nu het nog maar zestien graden is, dan kan ik vanmiddag wat rustiger aan doen. Al vrij snel liep ik Sorges uit, de hoofdstad van de truffels. Onderweg, waar ik veel door walnoten-plantages liep, zag ik veel “Colombieres” de typische ronde duivenhuisjes die in de Perigord op de velden en akkers staan. Ook viel het me op dat er heel veel (loslopende) honden op de route van vandaag te zien en te horen waren, maar gelukkig werkte het spreekwoord hier ook goed en werd ik niet echt lastig gevallen door die doerakken.

Elke dag vul ik mijn waterzak met twee en een halve liter kraanwater, uit de kraan van mijn verblijfadres. Zeker op zo’n dag als vandaag is het erg belangrijk om veel en regelmatig te drinken, maar toch had ik er flink moeite mee. Het water is nog steeds “potable”, maar vandaag zat er wel een heel erge chloorsmaak aan.

Terwijl ik over holle paden door prachtige donkere bossen liep, waar het nog erg koel was, viel het me op dat het er ook erg stil was, ik hoorde niet de vele vogels van andere dagen, maar de wielewaal heb ik vandaag ook weer kunnen horen. Het doordringende geluid van de “Cigalles” overheerste na de middag het geluid. En op die plaatsen waar de zon doorkwam schoten de hagedissen voor mijn voeten het struikgewas in. Daar kwam ik een picknickbankje tegen, waar ik even van de stilte heb genoten. Ik was in “La Foret de Lanmary” een beschermd woud, vol met sparren, beuken, elzen en eiken van de Franse Natuurmonumenten. Volgens het bord wat er hangt lopen er hier wilde zwijnen, reeën, marters, vossen, fazanten, eekhoorns en dassen rond, maar ik heb alleen enkele konijnen gezien. De heerlijke lucht van vers gezaagd hout, die uit het bos kwam, drong tot diep in mijn longen door en bleef de hele route in mijn luchtwegen hangen. Nadat ik de bossen verlaten had, merkte ik meteen dat het enorm warm was geworden. Ik was de echte hitte niet meer gewend en ben verwend door het ideale wandelweer wat ik de afgelopen tijd heb gekregen. De hitte die van het teer van de straat omhoog kwam, voelde ik goed aan mijn kuiten en ook mijn voeten zaten wat strakker in mijn schoenen. Het was net vier uur geweest, toen ik Perigueux binnen liep, de aankomstplaats voor vandaag. Terwijl ik door de binnenstad liep en die lekkere ijsjes zag liggen, kon ik de lust niet weerstaan en heb vandaag het eerste ijsje gegeten op mijn pelgrimstocht.

Perigueux dateert uit de Romeinse tijd en biedt sindsdien aan de bezoekers uit iedere vervlogen tijd wel een restant. Het oude stadscentrum wordt gedomineerd door de middeleeuwse straten met her en der heuse stadspaleizen.

Uit de Romeinse tijd dateren nog de toren van Vesunna en de villa van Vesunna (Vesonne). De toren is sinds haar bouw kenmerkend voor de stad. Ooit was de toren het hart van de grote tempel die het centrum van Vesunna vormde. Inmiddels beschermt een modern gebouw de resten van de oude villa en kun je er gerievelijk een blik in de oudheid werpen.

In Perigueux kun je heerlijk rondstruinen door de straatjes en steegjes van de Puy Saint Front, de roemruchte kathedraal van de stad. In de prachtige renaissancegebouwen die de stad rijk is trok de adel zich graag terug. 

Perigueux is een chique provinciestad, de winkeltjes zijn gericht op de welvarende bewoners van de provincie. Opvallend (of juist niet) ook is de aandacht voor de gastronomie. Overal vindt je winkeltjes die op de gourmands zijn gericht, het is hier tenslotte de hoofdstad van de Perigord, beroemd om zijn uitmuntende keuken.

Voordat ik naar mijn verblijfadres ging ben ik de kathedraal “Saint-Font” in geweest, waar ik een stempel in mijn pelgrimspaspoort heb gekregen. Voor de aansluitende rondleiding in het oude klooster, nabij de kathedraal, heb ik maar niet al te veel tijd ingeruimd, ik snakte naar een lekkere douche. Na een wandeldag met dit weer en een flinke bepakking op je rug kun je maar beter. niet al te dicht in de buurt van anderen komen.

Vandaag was het een wandeling door bossen, veel bossen. Van de hele tocht van vandaag heb ik een kleine twintig kilometer alleen maar door bossen gelopen, geen dorpjes of gehuchtje ben ik onderweg tegen gekomen en een terrasje zat er vandaag niet in. Maar daartegenover staat wel dat ik bij aankomst in Perigueux kon genieten van deze mooie historische stad, daar zijn terrasjes te over. Perigueux, de hoofdstand van de “Gourmand Perigord”, bekend om zijn heerlijke culinaire kunsten. Op mijn vijftigste dag liep ik vandaag deze stad binnen en ben op de helft van mijn pelgrimstocht, een mooi moment om ervan te gaan genieten. Het wordt de komende dagen alsmaar warmer. Met de 35 graden die er voor morgen voorspeld zijn is het een goed idee een rustdag te plannen. Dan zoek ik een lekker koel terrasje op en vergeet even mijn blog, donderdag is er weer een bericht, dan begin ik af te tellen.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

18 Reacties

  1. Toos:
    20 juni 2018
    Geniet van je rustdag😊
  2. John:
    20 juni 2018
    Fijne rustdag en gefeliciteerd met je 50e dag!
  3. Michel en Adrie Florie:
    20 juni 2018
    Wat een mooie mijlpaal, je vijftigste dag en op de helft van je tocht! Geniet van je rustdag en van de mooie stad.
  4. Elza:
    20 juni 2018
    Een dag niet hoeven bloggen.....misschien wel eens even lekker toch ? Geniet van de mooie stad en laat je verwennen door de rust die je neemt. Bon Camino pelgrim !
  5. Pauline:
    20 juni 2018
    Toch benieuwd naar en verder verhaal over Perigeux 😊.

    Geniet van een rustige dag.

    En ja, het gaat warmer worden. Nogal warm zelfs. De blokkade bij Portugal doe voor koekje zorgde in Frankrijk is weg....

    Mooi mijlpaal in dat heerlijke stukje Frankrijk. Genieten.
  6. Markie mark:
    20 juni 2018
    Meer dan verdiend dat ijsje Orry. Geniet van je rustdag!
  7. Robert Breen:
    20 juni 2018
    Milestone 🚶‍♂️👍
  8. Ome Jan en tante trees:
    20 juni 2018
    Hoi Orne, wat 'n geweldige mijlpaal op je vijftigste wandeldag en nu ben je toch maar mooi op de helft. Nu kun je gaan aftellen. Geniet vandaag van de rustdag. Want aangezien dat het warmer gaat worden, zullen de wandelwagen ook zwaarder worden. Maar denk ook aan je eigen, neem op tijd rust. Toi Toi Toi.👍👍👍
  9. Heleen Van Dooren:
    20 juni 2018
    Op de helft niet te geloven nu kun je gaan aftellen. Ik lees je verhalen met plezier. Man wat kan jij schrijven. Geniet van je rustdag. Dikke knuffel en kus
  10. Toos en Ben:
    20 juni 2018
    Hoi Orne, ook wij kijken iedere dag zo uit naar jou blog, echt genieten! Neem het er maar lekker van morgen, en veel succes de komende tijd. Tot ziens op de Smeel!
  11. Anouk:
    20 juni 2018
    Fijne dag morgen! Dat ijsje heb je dik verdiend op deze mijlpaal👌 Geniet van de volgende helft van je toch!
  12. Anjo:
    20 juni 2018
    Orne lekker even bijkomen. Geniet ervan.
    Gr.
  13. Philomeen Huybregts:
    21 juni 2018
    Hej Orné,
    Ik vind het knap hoe optimistisch jij deze camino loopt. Je verhalen over je belevenissen zijn erg leuk om te lezen. Ook vind ik het interessant wat je over de natuur en cultuur en de mensen onderweg vertelt. Maar jou leer ik zo ook beter kennen, wat toch ook wel bijzonder is!
    Geniet lekker verder; je hebt nog een 'stukkie' te gaan!
    Groetjes.
  14. Henk en Tonny:
    21 juni 2018
    Hoi Orne, veel genieten op je rustdag morgen. Top. Nu alweer op de helft.
  15. Mia Kuppens:
    21 juni 2018
    Dag Orné.
    Dag 50.....pas deze week aangemeld en jou reisverslagen allemaal gelezen.
    Vanaf nu ga ik je dagelijks volgen. Geweldig wat je doet en hoe je de verslagen schrijft. Chapeau !!
  16. Maria Franssen:
    21 juni 2018
    Halverwege, proficiat. Perigueux is de moeite waard om er langer te blijven en uit te rusten.
  17. Paul:
    21 juni 2018
    Mooi gedaantraks over de oude spoorweg verder. Pas maar op voor die honden, ik ben er door drie tegelijk aangevallen maar werd door een medepelgrim gered die ze met een stok van ons af kon houden.
  18. Bart O:
    22 juni 2018
    Halverwege je droom bestemming. Echt knap. Blijf geniet de volgende helft van je camino.