Dag 57: van Pondaurat naar Bazas (22,7 km)

• https://www.relive.cc/view/1665536662

Bewolkt en s’middags zon, max. temp 31º

Vandaag 22,7/ Totaal 1428,3 kilometer

Wat had ik goed geslapen vannacht bij Nicole en Michel en toen ik om half zeven de eetkamer binnen kwam stond er al weer een lekker ontbijt op me te wachten. Er was stokbrood, croissantjes, kaasjes, yoghurt, koffie, melk en eigengemaakte marmelade en natuurlijk ook weer veel fruit. De kersen, abrikozen en nectarines gingen er wel in en voor onderweg kreeg ik nog “Gateau”, appels en mandarijnen mee in mijn rugzak. Terwijl ik aan tafel zat kwam Michel naar me toe om al vast afscheid te nemen, hij ging met de tractor de boomgaard in en zou me niet meer zien. Ik nam van de gelegenheid meteen gebruik om samen met hem en Nicole op de foto te gaan, want deze twee lieve mensen zal ik nog lang blijven herinneren.

De voorspellingen voor vandaag waren dat het weer een erg warme dag zou gaan worden, maar toen ik om half acht wilde vertrekken, zag ik dat het bewolkt en mistig was, daar moet ik van profiteren, dus snel op pad en meters maken nu het nog niet heet is. Met twee dikke smakkers van Nicole in de pocket nam ik afscheid van dit fijne gastverblijf en ging op weg naar mijn volgende adres, Bazas. Onderweg dacht ik nog veel terug aan de manier waarop Nicole en Michel hun gasten verwennen. Met zoveel toewijding, zorg en warmte geven ze de pelgrim echt een geweldig gevoel, ik voelde met er geen gast, ik voelde me er thuis.

Gisteren had ik in Saint-Ferme van Annette nog gehoord dat de route rondom Bazas niet goed bewegwijzerd is en ze daar momenteel aan werken. Vanochtend vertelde Michel hetzelfde en gaf me een tip om twee doorsteekjes te maken, waardoor de route ruim vijf kilometer korter zou worden. De tip van Michel volgde ik maar op, zodat ik met de verwachte hitte een uurtje eerder op mijn bestemming zou aankomen. Ook al kon ik pas na vier uur in op mijn onderdak-adres terecht. Direct nadat ik Pondaurat had verlaten stak ik de A-62 “Autoroute Des Deux Mers”, de autosnelweg van Bordeaux naar Toulouse, over en liep een bos in.  Nadat het geraas van het (vracht-)verkeer langzaam verstomde genoot ik weer van de zingende vogels. Ik liep langs het kasteel van Bonnegarde en kwam zo in Savignac terecht, waarna ik de eerste doorsteek nam. Ik liep over een landweggetje direct naar Auros, waarbij ik onderweg veel boomgaarden passeerde, deze keer met vooral hazelnoten en walnoten. 

Mijn planning was om in Auros een pauze te nemen, maar nu het nog lekker bewolkt was, de mist was inmiddels al wel opgetrokken, besloot ik toch om direct door te lopen en de tweede doorsteek van vandaag te nemen. Geen hoog tempo want wie langzaam loopt komt ver, zoals een Afrikaans gezegde luidt. Over een niet al te drukken D-weg liep ik linea recta naar Bazas, alwaar ik al vroeg arriveerde. Gedurende mijn hele wandeling deze ochtend, was het bewolkt en gelukkig nog niet zo warm. Onderweg werd ik weer veel nageroepen, nu door wielrenners, fietsers, andere wandelaars en mensen in de dorpjes. Een wielrenner riep me na; “Hey, un Coquille, Bon Courage” en een vrouw die in Auros uit het raam hing begroette me met “Bon Route”. Het kwam allemaal weer voorbij vandaag.

In Bazas, waar ik al om half twaalf aankwam, heb ik ruim de tijd genomen om de oude binnenstad te bekijken. Hele mooie oude gebouwen waaronder de”Hotel de Ville”, de “Halle”, de ”office du tourisme”, de “presidiaal” en de veel gebouwen aan de “Place à Arcades”. Maar het meeste trok me toch wel het elfde eeuwse bouwwerk, de voormalige kathedraal van Bazas. In deze aan Johannes de Doper gewijde kerk, was tot aan de Franse Revolutie een bisschopszetel gevestigd. En net als alle andere kathedralen die aan de oude pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela liggen, staat ook deze op de UNESCO werelderfgoedlijst. 

Op de “Place de la Cathédrale” midden in het oude centrum heb ik voor enkele uurtjes een gezellig schaduwrijk terrasje opgezocht. Daar las ik alle leuke en lieve berichtjes, die ik ontvangen had en werd er weer helemaal vrolijk van. Terwijl ik het winkelende publiek voorbij zag lopen voelde ik me voor even weer een toerist. Plots zag ik de Japanse Kimiko aan komen lopen die me nog even gezelschap kwam houden, maar niet voor lang want zij sliep vandaag elders. Inmiddels was de zon ook weer gaan schijnen en het kwik reikte tot aan de 31 graden, maar daar had ik vandaag tijdens het wandelen geen last van gehad, ik zat al aan een lekker koud biertje. 

Pas na vier uur kon ik terecht op mijn onderkomen voor vandaag. Omdat de pelgrimsherberg maar vier slaapplaatsen heeft en “complet” was, sliep ik vandaag weer eens in iets anders, namelijk in een echt kasteel; “Chateau Saint-Vincent”. Daar kunnen pelgrims op vertoon van hun credential, tegen een erg gereduceerd tarief de nacht doorbrengen. Ik had er een ruime slaapkamer, een badkamer met ligbad, een keukentje met alle basisvoorzieningen en een TV. Het was er binnen lekker koel, zodat ik na een heerlijk bad op bed in slaap viel. Toen ik wakker werd zag ik dat Duitsland bij het WK was uitgeschakeld, een bijzonderheid op zich, maar ondanks dat ik gisteren een wedstrijd heb gekeken bij Nicole en Michel heb ik momenteel helemaal niks met voetbal.

De avond heb ik in mijn kasteelkamer nog lekker mijmerend doorgebracht, met mijn gedachten bij al die geweldige dagen die ik achter de rug heb. Met enkele passende liedjes op de achtergrond, die ik via YouTube draaide, viel ik vandaag heerlijk in slaap en droomde in dit kasteel over mijn eigen koningin; “Mon Reine”.