Dag 61: van Mont-de-Marsan naar Hagetmau (39,8 km)

1 juli 2018 - Hagetmau, Frankrijk

Zonnig, max. temp 37º

Vandaag 39,8 / Totaal 1552 kilometer

Met het afgaan van de wekkers hoorden we in de verte donderen en toen ik naar buiten keek kletterde het van de hevige regen, “Orage” het was kwart voor vijf. Gisterenavond was het denk ik ook “Orage”, want na de winst van Frankrijk tijdens het WK-voetbal, kwamen tot laat in de nacht toeterende auto’s en schreeuwende mensen voorbij. Toch heb ik mijn slaap direct kunnen pakken. Doordat mijn lichaam vermoeid is, merk ik dat waar ik ook ga liggen ik direct in coma val. 

Terugkomend op het onweer van vanochtend, de tijd tussen het donderen en weerlichten werd gelukkig steeds langer, dat was een voordeel. Gedurende het ontbijt bleef het alsmaar regenen, maar ik zei al tegen de anderen; wat er nu valt, valt zo meteen niet meer, positief blijven.  Nadat we de “Meteo France App” hadden geraadpleegd, zagen we dat de regen tot ongeveer half zeven zou kunnen duren, waarop ik de gok maar waagde om toch tijdig te vertrekken. Voor het onweer had ik wel een beetje angst, zo met een rugzak en stokken, maar die angst verdween met het onweer, beiden steeds verder weg. En lopen in de regen zo in de ochtend is best nog wel lekker, wetende dat de hitte in de loop van de dag toe zal gaan slaan. Maar snel op pad en profiteren van de koelte, al is 22 graden niet echt koel te noemen. 

Met de regenhoes over de rugzak en de gamaschen aan, liep ik in korte afritsbroek en T-shirt (al 61 dagen loop ik in hetzelfde tenue) om iets na half zes als eerste de pelgrimsherberg uit. Robert liep het eerste stukje met me mee en de andere pelgrims volgden niet veel later. De bestemming voor vandaag ligt in Hagetmau, een dorp 37 kilometer zuidelijker. Het duurde zo’n uurtje voor ik de buitenwijken van Mont-de-Marsan had verlaten en door het buitengebied liep. Al vrij snel daarna liep ik over de witte zandpaden door de bossen en heide, genietend van het mooie landschap. Vrij kort nadat ik op pad was stopte het met regenen, het werd langzaamaan licht en de zon zorgde ervoor dat even later de damp van het natte asfalt kwam. In een mum van tijd was alles droog, alleen het hoge gras in het buitengebied bleef nog even nat, waardoor de gamaschen erg goed van pas kwamen. Het was een beetje benauwd warm en de luchtvochtigheid was logischerwijs erg hoog. Hierdoor zweette ik weer vrij snel, maar gelukkig stond er een heerlijk windje in de rug, die voor de nodige verfrissing zorgde.

Via een grindweg en onverharde weg door een bos kwam ik in Benquet. Ik passeerde daar de kerk van Sint-Christau en met het ochtendrood aan de horizon kon ik er een mooie foto van maken. Terwijl ik door dit dorpje liep, deed, net op het moment dat ik er voorbij ging, een vrouw de luiken open. Ze reageerde meteen enthousiast en riep me een “Bon Route” na. Met deze opsteker in de pocket toog ik richting Saint-Sever. Onderweg passeerde ik nog het kleine dorpje Sainte-Eulalie en nadat ik onder een spoorweg-brug door had gelopen, kwam ik bij de mooie brug over de rivier de “Adour”, die ik overstak en zo richting de oude dorpskern van Saint-Sever liep. Het laatste gedeelte tot aan de dorpskern ging gestaag bergop, maar wel geleidelijk, de kuiten werden weer voor even getraind.

Saint-Sever, het dorpje met een historische abdij uit de tiende eeuw, die ook op de UNESCO werelderfgoedlijst staat, omdat het op de eeuwenoude route naar Santiago de Compostella ligt. De Jacobusroute was in dit dorp, zoals in meerdere steden, weergegeven door middel van bronzen schelpen op het wegdek. Nabij de kerk nam ik ruim de tijd voor een pauze, het was inmiddels kwart voor tien en ik had er al ruim twintig kilometer op zitten. Gezeten op het terras in de schaduw van de platanen genoot ik van het dorpse leven op een zondagmorgen, wat hier langzaam op gang kwam. Er waren al enkele tafeltjes bezet, waar de mannen druk bezig waren met het analyseren van de voetbalwedstrijd van gisteren en ik hoorde dat ook Christ Froom en de wielerploeg “Sky” onderwerp van gesprek waren. Meteen realiseerde ik me, dat de “Tour-de-France” binnenkort weer zal beginnen. Ook dit festijn zal veel aan mij voorbij gaan dit jaar, net zoals het WK-voetbal, maar zolang Frankrijk en Spanje nog niet worden uitgeschakeld zal ik onderweg wel het een en ander meekrijgen verwacht ik. Terwijl ik lekker in de schaduw zat te genieten van een fris glas cola zag ik de andere pelgrims één voor één voorbij komen.

Na een pauze van anderhalf uur was het weer tijd om verder te gaan. Nog een zeventien kilometer, dat is nog ruim drie uur wandelen. Tel daar nog een pauze van een uurtje bij op, dan zal ik rond drie uur in Hagetmau aankomen, met deze hitte nog een hele uitdaging.

Ik merkte dat de temperatuur in de tussentijd enorm was gaan stijgen. Het kwik was al gestegen tot 29 graden en het was nog maar kwart over elf. Ik besloot om te proberen tot aan de eindbestemming niet meer te stoppen, verlaagde mijn tempo een beetje en zette lekkere muziek op om de tijd te doden. Ook zorgde dit voor de nodige afleiding, want het was heet, zo heet dat er nauwelijks vogels te zien en te horen waren. Alleen maar het geluid van de “Cigales”. Inmiddels had ik ook mijn waterzak al een keertje opnieuw moeten vullen. Wat me onderweg opviel was dat de bouwstijl van de woningen helemaal veranderd is. Zagen de huizen in Perigueux er nog in “Anton-Piek-stijl” uit, hier zijn het allemaal witte bungalows, vaak maar met 1 verdieping en rode dakpannen en rode luiken voor hun ramen. En de taal is al moeilijker te verstaan, ze spreken hier Frans met een soort Spaans accent, en de “Bon Camino” heeft inmiddels plaatsgemaakt voor “Ultreia” wat letterlijk “Ga vooruit” betekent.

Na de pauze was het landschap ineens geheel anders dan daarvoor. Ging ik al flink bergop naar Saint-Sever, nu bleef het glooiend en het was te merken dat geleidelijk de echte bergen er aan gaan komen. Onderweg zag ik veel mais, heel veel mais, met af en toe een veld koren en zonnebloemen. Ik passeerde de dorpjes Augignon en Horsarieu, die beiden eveneens een historische kerk hadden. In de vroege middaguren was er geen kip op straat. Alles leek uitgestorven, alle luiken waren dicht en alleen die gekke pelgrims lopen in deze smorende hitte. Bij mijn aankomst in Haugetmau bleek dat ik eerst naar het zwembad moest om me in te laten schrijven, dit was anderhalve kilometer verderop. Na mijn inschrijving kon ik weer anderhalve kilometer terug wandelen naar de pelgrimsherberg. Normaal heb ik daar niet zo’n moeite mee, maar nu met deze hitte en met de afstand die ik al achter de rug had, was het wel een beetje veel. Eigenlijk onverantwoord en dat was goed te merken toen ik bij het zwembad arriveerde. Aldaar kreeg ik een flauwte, omdat ik nog niks gegeten had, en ben daar even gaan zitten om aan te sterken. Twee flesjes cola en wat druivensuiker naar binnen gewerkt en na een kwartiertje kon ik weer verder. De volgende keer toch maar gewoon op tijd eten, ook al is er geen bankje of zoiets.

Nadat ik in de herberg aankwam heb ik eerst wat gegeten en nadat ik me geïnstalleerd had, rustig op mijn bed gaan liggen. Zo heb ik daar drie uurtjes liggen doezelen.

S’avonds ben ik met de andere pelgrims een pizza gaan eten, waarna ik er weer op tijd in lag. Terwijl ik er nog maar net in lag, ging het buiten opnieuw onweren en regenen. Hopelijk is de warmte dan morgen geheel verdwenen, zodat we in enige verkoeling kunnen vertrekken. 

Deze dag vergde wel heel erg veel van mij, het was de zwaarste dag die ik tot nu toe heb gelopen, zwaarder dan die dag van 47 kilometer. De combinatie van warmte, afstand en zwaarte maakte het erg zwaar. Morgen is de etappe ongeveer 28 kilometer en het zal weer warm gaan worden, maar niet meer zo warm als vandaag. Ook gaat het parcours langzaam steeds meer omhoog, waardoor de kuiten weer even worden getest, einde van de week moeten ze in vorm zijn, dan staat namelijk de “Koninginnen-etappe” op het programma. Ook de hectiek van alle dag zal dan de kop opsteken met de race voor een bedje, maar daar probeer ik toch niet aan deel te nemen en ga niet de vaste etappes lopen. Zoek wel een leuke herberg tussendoor. Maar nu eerst nog enkele dagen genieten van de rust in het heerlijke en bij mij zo geliefde Frankrijk, een land dat ik op Hemelvaartsdag, 10 mei, binnen liep. “A tout a l”heure”.

14 Reacties

  1. Cor Zelf:
    2 juli 2018
    Hé Orry,
    Tip: je kunt ook eten tijdens het lopen, want een flauwte is nooit goed.
    Dat heeft ook het voordeel dat je tijdens je rust niet zo druk bent. :-)

    Tant que tu y trouves ton compte, avance.
  2. Anjo:
    2 juli 2018
    Schelpjes heb ik gezien in Sulzburg maar ik geloof dat ik dat heb verteld naja.
    Veel plezier vandaag en bon route.
  3. Henrie Schel:
    2 juli 2018
    Festina valente, niet vergeten Orné!! Pak je rust en je maaltijd, denk aan de verzorging van je lichaam, dat is jouw motor.... denk aan de kip en het ei, kip nie eten nie, gin eieren nie 😉. Buon Camino, Henrie
  4. Tjeerd:
    2 juli 2018
    Spanje is uitgeschakeld dus je kan heerlijk slapen straks.....
  5. Paula Keessen:
    2 juli 2018
    Die race voor een bed heb ik niet gemerkt. Wellicht is dat enkel in de vakantieperiode voor Spanjaarden want Louise en Tony hadden er op een paar dagen wel last van. Ik heb nooit een volle herberg gehad en vertrok vaak pas om 8 uur/half 9. Ook de andere vervelende verhalen zoals bedwantsen, sokkendieven etc heb ik gelukkig niet ervaren. Dus relax en geniet!
  6. Johan Temmerman:
    2 juli 2018
    Orné, rustig aan hé. Er komen waarschijnlijk nog hele zware etappes aan. Dus...zeker je lichaam verzorgen! Dan nog 3 km extra na zo een zware route. Grrr...
    Ik volg je dagelijks en doe mijn petje af voor je prestatie's. Ik heb ook deelgenomen aan vele militaire marsen in zeer warme omstandigheden en in militaire kledij maar dat was maar maximum 130 km in 4 dagen. Wat jij nu presteert is dan wel niet te vergelijken. Doe zo verder Orné en hou je goed! Groetjes vanuit Herentals.
  7. Frans:
    2 juli 2018
    Nou Orry om een beetje op de hoogte te blijven van het WK. Denemarken ook uitgeschakeld en Kroatië verder.
    Goede reis verder.
  8. Corry Vosters:
    2 juli 2018
    Petje af voor jou Orne, maar jij zelf moet het wel ophouden tijdens het wandelen en lekker een natte handboek in je nek, want verfrissing heb je echt wel nodig in die hitte. Op tijd eten en drinken en rusten heeeeel belangrijk. Het gaat jou lukken dat weet ik zeker.
    Goeie reis verder!! Groetjes
  9. Gerrie Schel:
    2 juli 2018
    Super knap wat je al gedaan hebt en nog doet Orne, maar denk aan je gezondheid !! Zoals mijn broer ook al zei, festina valente. Heel veel succes vandaag maar ook vooral......geniet ze !!
  10. Jan van Hees:
    2 juli 2018
    De heilige Jacobus ligt waar hij ligt en loopt, als ik het zo mag zeggen, niet weg terwijl U intussen steeds dichterbij komt. Neem er op tijd uw gemak van. Bonne route en over enkele dagen Buen camino.
  11. Robert Breen:
    2 juli 2018
    Orry, iedereen heeft een goed advies en weet je ze hebben allemaal gelijk. Neem jezelf in acht. Je levert een topprestatie. Dan heb je ook voeding en rust nodig.
  12. Bart O:
    2 juli 2018
    #respect Orry. Ga zo door!
  13. Marian:
    2 juli 2018
    Hoi 🤓iedere dag weer boeiend om je verhaal te lezen.
    Wat n prestatie,chapeau.
    En je ontmoetingen,geweldig!
    Bon camino🤓 gr.
  14. Marian en Wim Brundel:
    2 juli 2018
    Orne het láátste stuk frankrijk kun jij het beste een bed regelen omdat de route vanaf La Play en Vale er ook bij komt.
    Heel veel su ces verder wij genieten van jou verslag.