Dag 62: van Hagetmau naar Orthez (30,2 km)

2 juli 2018 - Orthez, Frankrijk

Zonnig, max. temp 33º

Vandaag 30,2 / Totaal 1582,2 kilometer

Na de zware inspanning van gisteren kwam ik afgelopen nacht niet echt goed in slaap, het bleef broeierig warm. Ondanks dat het veel geregend had, koelde het maar nauwelijks af en tot overmaat van ramp hadden de muggen het vannacht ook nog op mij gemunt. De andere vijf pelgrims, Kimiko, Sjoerd, Luc, Michel en Robert hadden er geen last van gehad, misschien zullen ze wel niet zo lekker zijn. Met de gedachte “Jeuk is Leuk” stond ik om half zes naast mijn bed en nadat ik me weer helemaal gereed had gemaakt voor vertrek, wilde ik eerst nog wat eten. Ik voelde dat ik gisteren echt een jasje heb uitgedaan en heb een enorm hongergevoel, maar iedereen van ons zessen had hier last van. Het probleem echter was dat niemand van ons zessen nog iets van eten bij zich had. Gisteren heeft de lange etappe een grote aanslag op ons allen gemaakt en iedereen zat door zijn voorraad eten heen. Tot overmaat van ramp was het gisteren ook nog zondag, dus alles was gesloten. Nadat we alles bij elkaar hadden gelegd konden we toch een klein geïmproviseerd ontbijt eten. Zo ging ik met een handje noten, blikje sardientjes en crackers, aangelengd met drie bakken koffie en een liter water in mijn maag op pad. In mijn rugzak zat nog één noodrantsoen “Chocolade-Mouse”, 3 muesli-repen, een pakje Dextro en een zakje studentenhaver. voor de echte noodgevallen.  Omdat de winkels zo meteen open gaan hier in Hagetmau, is het nu geen noodgeval, dat wordt het misschien vandaag onderweg nog wel. 

Ik liep direct naar de Boulangerie voor wat inkopen te doen, maar helaas, die was op maandag gesloten. En of het nog niet genoeg is zijn alle andere winkels ook op maandagochtend gesloten. Dan maar proberen om onderweg iets te scoren, al zal dat moeilijk worden, want volgens het routeboekje is er niets te krijgen tot in Sault-de-Navailles, een 16 kilometer verderop, oftewel ruim drie uur wandelen. Maar met hetgeen ik nog achter de hand heb moet dat goed gaan komen. 

Het was bewolkt toen ik vertrok en het wegdek was nog nat, de temperatuur voelde met 18 graden goed aan, al was de luchtvochtigheid wel hoog. Door deze omstandigheden en het feit dat het een erg geaccidenteerd traject was, begon ik weer snel te zweten en bleek het toch erg broeierig te zijn tijdens de eerste kilometers. 

Ik passeerde de dorpjes “Labastide-Chalosse”, “Argelos” en “Beyries”, waarna ik in “Sault-de-Navailles” in het enige hotel-café dat dit dorpje rijk is mijn pauze nam. Net voordat ik mijn pauze nam passeerde ik voor de laatste keer een departementen-grens. Ik verliet de “Les-Landes” en liep de “Pyrénées-Atlantiques” binnen, het veertiende en tevens laatste departement wat ik tijdens deze pelgrimstocht in Frankrijk zal doorlopen. Ik passeerde veel mais- en zonnebloemvelden en het grootste gedeelte liep ik over geasfalteerd wegdek en kwam ook nog langs het kasteel van “Beyries” gelopen. Er was in alle dorpjes helaas geen bakkerij of winkel te vinden, waardoor ik tijdens mijn pauze mijn noodrantsoen maar heb aangesproken. Op de Chocolade-Mouse en twee müsli-repen na is nu echt al het eetbare op. De komende twaalf kilometer moet ik het daarmee gaan doen, straks in Orthez maar eerst inkopen gaan doen, want het echte wandelwerk is nu begonnen. Dat dacht ik tenminste, maar terwijl ik “Sault-de-Navailles” uitliep passeerde ik er een Supermarché, alwaar ik direct inkopen heb gedaan en nog even iets lekkers naar binnen heb geschoven. Na de pauze waren nog 12 kilometer te gaan, die vooral over onverharde wegen en paden verliepen. De route is vanaf hier tot en met “Saint-Jean-Pied-de-Port” exact gelijk aan de GR-route, waardoor ik geen rekening meer hoef te houden met wisselende wegmarkeringen, alle pijlen wijzen nu de juiste richting op. 

Onderweg liep ik tussen de eerste bloeiende zonnebloemen en omdat het behoorlijk geaccidenteerd is, was het niet allemaal kommer en kwel met bergie oplopen. Ik kreeg hele mooie vergezichten voorgeschoteld, waarvan ik genoot. Op een gegeven moment, ik was ongeveer zes kilometer van mijn eindbestemming verwijderd, kreeg ik er een beetje kippenvel van. In de verte aan de horizon zag ik de Pyreneeën opdoemen, nog wel wat wazig maar toch goed te zien. Het zijn echter nog een goede 70 kilometer lopen alvorens ik aan de voet van deze bergen ben aangekomen.

Via het ‘voorstadje’ “Sallespisse” arriveerde ik in Orthez, een grotere plaats met ongeveer tienduizend inwoners, gelegen aan de rivier “Le Gave”. 

De geschiedenis van Orthez is ongeveer in de elfde eeuw begonnen, in de Romaanse tijd. Orthez is ontstaan door het samengaan van de twee gemeenten aan weerszijden van de Gave. Een schitterende middeleeuwse brug met een tolhuis siert de stad en omdat de plaats aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela ligt, heeft de bevolking daar ook veel voordelen van gehad. Denk maar aan de kooplieden en handelsmannen die daardoor naar de stad werden getrokken. Nadat ik bij de “Office-de-Tourisme” de sleutel van de gîte heb opgehaald kon ik er naar binnen. Een schitterende gite, gesitueerd in een oude toren, met binnenpleintje, midden in de stad. De tweede etage was geheel voor pelgrims ingericht en er waren zes plaatsen, net genoeg om ons clubje te kunnen herbergen. Nadat we zelf de maaltijd hadden klaargemaakt en op tijd hadden gegeten, zaten we om acht uur voor de buis, om de wedstrijd België-Japan te bekijken. Met Luc (België) en Kimiko (Japan) in onze gelederen liepen de spanningen hoog op, waardoor het weer een gezellige avond werd. Met de wetenschap dat de ‘Rode Duivels’ hadden gewonnen ging iedereen direct na de wedstrijd slapen. Het was immers al tien uur geweest, normaal liggen we er dan al een uurtje in. Morgen een etappe naar “Osserain-Rivareyte” zo rond de 25 kilometer, maar op de overnachtingsadressen zullen we niet alle zes bij elkaar kunnen zijn. Er waren niet voldoende plaatsen vrij in één herberg. Ik merk nu goed dat het steeds drukker begint te worden en dat de voorzieningen voor de pelgrims steeds beter zijn ingericht. Die drukte zal in “Ostabat”, waar ik overmorgen slaap, nog wel erger worden, dan komen meerdere pelgrimswegen bij elkaar. ‘Santiago ......... here I come’.

6 Reacties

  1. Anjo:
    3 juli 2018
    Orne je moet maar zo denken als je naar boven moet mag je ook een keer naar beneden.
    vee plezier vandaag.
  2. Cor Zelf:
    3 juli 2018
    Tip van Flip: Zonnebloempitten zijn ook heel lekker. :-)
  3. Toos:
    3 juli 2018
    Soms is het afzien............ Maar je komt er wel😊
  4. John:
    3 juli 2018
    Geweldig Orné, wat je daar allemaal doet en meemaakt. Leuk dat je ook zoveel over Flora en Fauna weet en hier op let.
    Dat maakt het misschien ook wat draaglijker voor je. Zodat je je niet al teveel op het wandelen moet focussen. Ik vindt het ongelooflijk knap wat je presteerd.
    Ik zou zeggen : doe zo voort kerel en “keep up the spirit”
    Gr John van Dooren
  5. Truus van dooren:
    3 juli 2018
    orne wat leuk dat je de voetbal nog gezien hebt het was spanend maar wat jij doet is ook spanend jij bent aleen en met de voetbal met elf hou er de moed maar in
    groetjes moeder
  6. Karien Wissink:
    3 juli 2018
    Orne,
    Wat een conditie, al zoveel kilometers in de benen! En wat een mooie natuur en cultuur op je pad. En dan nu ook nog even (jij als echte voetbalfanaat) de spannendste wedstrijd van het WK tot nu toe meepikken. 😈 Hou de moed erin en op naar je eindbestemming! Groeten uit het ook warme Reusel! 😎 Marius en Karien Wissink ( wir ene van Jan Struif😊)