Dag 91: van Arzúa naar O Pedrouzo (21,6 km)
3 augustus 2018 - O Pedrouzo, Spanje
Zonnig, max. temp 41º
Vandaag 21,6 / Totaal 2457,3 kilometer
Na eindelijk weer eens een keertje een fijne nachtrust, verliet ik even voor zes uur de pelgrimsherberg te Arzúa. Buiten was het nog donker maar het was nog erg warm. Met een buitentemperatuur van 23 graden en een hoge luchtvochtigheid zweette ik al zeer snel. Gelukkig had ik voldoende water bij me om het vochtverlies direct aan te vullen. Nadat ik Arzúa was uitgelopen was het weer het zelfde liedje als gisteren, veel stijgen en dalen door prachtige bossen, gekruid met kleine buurtschappen die nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren. Mooie namen zoals Pregontuño, Calzada, Calle en Boavista, ik kwam er allemaal doorheen gelopen. Ook veel eucalyptus-bossen vandaag waar het erg vochtig was, zodat de extreme hitte voorlopig even weg bleef. Tijdens het opkomen van de zon overzag ik de omgeving en tussen de heuvels zag ik de prachtige mistbanken in de dalen hangen, het zag er sprookjesachtig uit.
Pas na twee uur wandelen nam ik mijn rustpauze in Salceda, het was nog geen acht uur en ik had al meer dan de helft van de afstand voor vandaag afgelegd. Wel fijn, wetende dat het vandaag enorm heet zou worden, ik wilde nog voor de middag een herberg gevonden hebben om aldaar in de koelte het heetst van de dag te ontwijken. Inmiddels was Woitek ook weer aan komen lopen en samen vervolgden we over allerlei soorten terrein de Camino op weg naar de eindstreep, al is deze morgen pas bereikt.
Na mijn ontbijt liepen we het plaatsje Salceda in, waar de nabijheid van de autoweg zorgde voor iets meer levendigheid en lawaai dan ik in de andere plaatsjes had gemerkt. Ook merkte ik dat het inmiddels wel heel erg druk aan het woorden was op de Camino. De pelgrims volgden als het ware in file vorming de gele pijlen, het leek nog net geen vierdaagse van Nijmegen, maar toch, het was er heel erg druk, vergeleken met de afgelopen weken. Dat zal morgen nog wat worden in Santiago, al die pelgrims die vanuit alle windstreken aldaar naar de kathedraal trekken.
In Salceda passeerden we een gedenksteen voor Guillermo Watt, een pelgrim die in 1993 om het leven kwam op slechts één dagreis van Santiago verwijderd, dat is wel erg wrang, maar ook dat is het leven. Via de buurtschappen Brea en A Rabiña kwamen we op de top van de Alto de Santa Irene, waarna de afdaling naar het dorpje met dezelfde naam aanbrak. Hier stond vroeger het gemeentehuis van O Pino, maar dit oude gebouw is nu een pelgrimsherberg geworden. Er staan steeds meer pelgrimsherbergen op de route om de filevorming van pelgrims die in het hoogseizoen (wat het nu eigenlijk wel is) voor Pedrouzo ontstaat te verminderen.
Hele families lopen hier de camino, jonge gezinnen, grootouders met hun kleinkinderen, vriendengroepen en zelfs hele buurtverenigingen. Het is vanaf Sarria een grote optocht, waar maar moeilijk aan te wennen is.
Onderweg werden we ingehaald door Antonio, een Italiaan uit Napels waar ik wel vaker mee samengelopen had. Hij wilde vandaag direct doorlopen naar Santiago, omdat morgen zijn retourvlucht staat gepland. We hebben samen nog een fijn gesprek gevoerd en ik besef dat ik van steeds meer camino-vrienden afscheid moet gaan nemen. Nog even en alles is voorbij en alleen de fijne herinneringen blijven voor eeuwig in mijn gedachten. Gelukkig heb ik nog enkele leuke reünies in het vooruitzicht, daar kan ik nog even op teren. Na onderweg nog enkele keren gestopt te hebben voor een verfrissing liepen we via het dorpje Rúa naar Pedrouzo. Daar kwamen we al om kwart over elf aan, erg vroeg, maar met het warme weer geen overbodige luxe. We namen afscheid van Antonio en gingen op zoek naar een slaapplekje.
Pedrouzo is de op één na laatste halte voor Santiago, daarna rest nog slechts de Monte del Gozo (de berg van de vreugde). Het schijnt dat deze laatste voortaan één groot vakantiekamp is geworden, zodat veel pelgrims deze proberen te omzeilen. Alleen de toeristen (dus geen pelgrims) maken nog gebruik van deze herberg, die 400 pelgrims onderdak kan bieden. Het is voor de echte pelgrim erg moeilijk de geest van de eenzaamheid en spirituele euforie waar hij de afgelopen tig kilometers zo hard aan gewerkt heeft te bewaren in dat monster van beton.
Daar zal ik dan ook niet gaan verblijven. In Pedrouzo, ook wel de wachtkamer van Santiago genoemd, wemelde het van de pelgrims. Onvoorstelbaar dat er zoveel pelgrims onderweg zijn naar Santiago. Dat was goed te merken want nadat we bij drie herbergen hadden aangeklopt voor een slaapplekje hadden we één bed gevonden. En omdat we met tweeën waren hebben we maar getosst voor wie het bed zou zijn. Deze keer had ik geluk en Woitek ging elders een slaapplek zoeken. Ik deelde mijn kamer met een wandelgezelschap uit Guatemala, die al drie dagen onderweg zijn en morgen ook in Santiago aan willen komen.
Nadat ik me had geïnstalleerd en even een dutje had gedaan had ik met Woitek afgesproken ergens in het stadje wat te gaan eten. Daar kwamen we in gesprek met een Nederlandse moeder die met haar dochter de Camino Primitivo aan het lopen was. En toen ik na de lunch weer even op mijn kamer kwam kwam ik daar in gesprek met de Amerikaanse Heather, uit New York. Ze had het over de pelgrimsmis in Pedrouzo en dat deze een erg speciale was in de traditie van de Camino. Ik besloot dan ook om samen met haar naar deze mis te gaan en deze bij te wonen. Daar hebben we weer een pelgrimszegen gekregen, waarna we nog een lekker laatste avondmaal hebben genuttigd. Maar zoals zovaak tijdens mijn pelgrimage duurde ook deze avond niet zo lang en lag ik al weer op tijd op bed om morgen vroeg op pad te kunnen gaan. Mijn doel is de pelgrimsmis van twaalf uur, die in de kathedraal van Santiago zal worden gehouden. Daarna komt het ophalen van mijn Compostela en een gesprekje in de huiskamer van het Nederlandse Compostela-genootschap pas aan de beurt. En daarna, ja dan ga ik me verdiepen in de tocht naar Finisterre & Muxia waar ik nog enkele erg persoonlijke zaken wil afhandelen. En, ook niet onbelangrijk, mijn terugreis naar Nederland, die moet ook nog geregeld gaan worden.
Ome Jan en tante trees
Begrijp dat je er nog een paar dagen aan vast knoopt. Maar ook daarvoor geldt veel plezier.
Je bent er bijna. Wat een super prestatie heb jij geleverd, chapeau.
Ergens in het begin van je blog schreef je dat je in augustus weer thuis zou zijn. Ik dacht toen: och dat duurt nog lang. Maar jeetje, wat is de tijd omgevlogen. Ik heb met heel veel plezier je blogs gelezen en wil je bedanken voor het feit dat je jouw reis met ons allen hebt gedeeld. Het was zo uitgebreid en informatief dat ik vaak het gevoel had dat ik erbij was en mee liep door bossen, landschappen etc. Voor de laatste etappe naar Santiago de Compostela en aansluitend Finisterre wil ik je heel veel succes en plezier toe wensen. Ik hoop dat deze tocht je dat gebracht heeft waar je al die jaren naar hebt uitgekeken.
Aansluitend een goede thuisreis gewenst. Heidi en je familie zullen vermoedelijk enorm uitkijken om je weer in hun armen te sluiten.
Ik heb dagelijks je verhalen gelezen. Wat een avontuur. Ik doe het je niet na....;)
Geniet morgen van de laatste etappe ( en van het extra stukje.)
Gr.
Rob
Bedankt dat we dit allemaal met je hebben mogen delen😊
Finisterre is een mooi einde, de moeite waard om die trip eraan te plakken. Geniet! En knap gedaan!
Cora
Bedankt dat we de afgelopen tijd van je mooie verhalen hebben mogen genieten van je reis.
Fijn dat we mee mochten genieten van je mooie, maar soms ook moeilijke momenten. Je bent heel open geweest en op deze manier heb ik je een beetje (beter) leren kennen, neef! Heel bijzonder! Dankjewel daarvoor.
Geniet ze morgen, maar ook zeker nog daarna.
En alvast: wel thuis in Reusel. Lieve groetjes van Philomeen.
En dan nog een laatste klusje... je persoonlijke ‘ touch’, heftig lijkt me, maar ook enorm waardevol. Ik weet niet óf en wat je erover gaat vertellen, maar pak je moment!! Mede hier heb je deze weg afgelegd, toch? Keep calm en doe je ding...
probeer het nog vol te houden.
jou te kennen zal het wel lukken.
je bent een doorzetter.
maar in Reusel doen ze het ook goed.
heidi heeft de tuin mooi in orde en mooie bloemen op de vijver.
dus jullie doen het allebei goed
groetjes
moeder
Laat in Santiago het wierookvat maar eens zwieren,
Dan gaat dat laatste stuk ook nog wel.
veel sterkte ook aan het thuisfront die zijn ook goed bezig !
tot ziens.
4 aug.
Orne, wij hebben ontzettend genoten van de verre reis,wat je allemaal hebt meegemaakt en mooi op papier hebt gezet. We gaan dit zeker missen!!! Heel knap gedaan. Misschien na een paar dagen en moeilijke momenten hopen je weer in Reusel te verwelkomen. Groetjes Cees & Riet 👍👍
Paul