Dag 7: van Noville-sur-Mehaigne naar Namen (23,2 km)

• https://www.relive.cc/view/1551145057

Zonnig, max. temp 22º

Vandaag 23,2 / Totaal 173,9 kilometer

Voordat ik begin met mijn reisverslag voor vandaag wil ik jullie eerst allemaal bedanken voor al die leuke reacties op mijn blog. Ook dank voor de persoonlijke berichtjes, in welke vorm dan ook, die ik heb mogen ontvangen. Al die steuntjes in mijn rug hebben me door de moeilijke eerste dagen geloodst. Ik lees alle reacties en mocht je een vraag hebben, stel hem gerust, dan probeer ik die in mijn verslagen te beantwoorden en verwerken.

Zo stelde Koos de vraag wat “holle” wegen nu eigenlijk zijn. Wie geregeld het Limburgse land of de Ardennen doorkruist, kent ze ongetwijfeld wel. Zo’n weggetje wat plots verdwijnt in het omliggende landschap en veranderd in een groene tunnel of in een gewelf van takken, waar het betoverende spel van licht en schaduw je even in een andere wereld doet wanen. Deze weggetjes noemen ze holle wegen en zijn vaak al in de Middeleeuwen ontstaan, sommige zijn zelfs nog ouder en dateren uit de Romeinse tijd. Ze zijn nooit echt “aangelegd” maar danken hun bestaan aan een eeuwenlange wisselwerking tussen mens en natuur. Holle wegen zijn wegen op voornamelijk löss- of leemgronden die lager liggen dan het landschap wat ze doorkruisen en die, in heuvelachtig gebied, vanzelf zijn ontstaan. Toen men vroeger met paard en wagen over een vast traject heuvel op en af reed, werd de bodem losgewoeld. Bij regen spoelde de grond weg waardoor het tracé steeds lager kwam te liggen. De natuur palmde vervolgens de bermen in met planten, en de veldweg werd langzaam omgetoverd tot een sfeervolle “holle” weg. Koos, ik hoop dat je hier nu iets van opgestoken hebt en het de kinderen in je klas kunt uitleggen.

Dan weer terug naar mijn pelgrimstocht: Omdat ik gisteren een grotere afstand had afgelegd betekende dat automatisch dat het vandaag een stukje korter zou zijn. de eindbestemming vandaag ligt in Namen, nog ruim 23 km te gaan. Voor mijn gevoel had ik vandaag echt uit kunnen slapen, al zat ik al wel om 8:00 uur aan mijn ontbijt. Mijn gastvrouw Odile had een lekker ontbijt klaar staan met veel zoetigheid uit eigen tuin. Maar ja zoetigheid is er momenteel niet bij voor mij, ook al zagen al die marmelades er zo lekker uit. Ik heb me beperkt tot het eten van brood met hesp en kaas en een kiwi, daarbij wat thee, sinaasappelsap en veel water. Voor ik ga stappen drink ik zeker 1,5 liter water weg. Ik hoop zo de krampverschijnselen te voorkomen, hetgeen me tot nu toe gelukt is.

Gisteren had ik al verteld over de Ravel. Vandaag is het niets anders, de hele route heb ik gelopen over de Ravel 2 (het oude spoorlijntje lijn 142 van Tienen naar Namen). Om 9:00 uur zwaaide Odile me uit en daar liep ik weer, wederom was er een lekker zonnetje, dus ik ben maar meteen in een T-shirt en korte broek gestart, scheelt weer gedoe met kleding uittrekken. De komende dagen wordt het nog warmer, maar dat is niet erg, het zal over enkele maanden nog wel erger zijn. 

Het ligt glooiende landschap ging links en rechts aan me voorbij en ik had daar helemaal geen moeite mee, ik liep over de Ravel en die is namelijk een vrijwel vlak traject vanwege de voornoemde spoorlijn. Wel was het vandaag één lange weg, alsmaar rechtdoor tot aan Namen, alleen in Longchamps week de route even af i.v.m. een ter plaatse gesitueerde suikerraffinaderij. Onderweg veel velden met bloeiend mosterdzaad, waarvan de bloesemgeur heerlijk rook. Ook de vele veldbloemen die in de berm beginnen te bloeien veraangenaamden mijn route. Ik kwam door typische Waalse dorpjes, waar de oude stationnetjes helemaal gerestaureerd waren en een nieuwe bestemming hadden gekregen. Zo was nu in het station van Eghezée een muziekschool gevestigd en in dat van Leuze een kinderdagverblijf. De oude stations van Cognelée en Vedrin zijn omgetoverd tot woonhuizen.  

Dat ik inmiddels steeds verder het Franstalige gedeelte van België in liep had meerdere gevolgen voor mij. Zo moest ik afscheid nemen van mijn inmiddels vertrouwde radiozender “Studio Brussel”, die ik telkens vanaf een uur of elf op had staan. Voor die tijd wilde ik liever genieten van de stilte van de natuur en het gefluit van alle vogels. Vanaf nu zal “Radio Nostalgie” mij onderweg moeten vermaken, kan ik meteen wat Frans oefenen.

Om 14:20 uur liep ik Namen binnen, ik had het vandaag erg rustig aan gedaan. Gewoon na anderhalf uur stoppen en een half uur pauzeren en weer door. Dat bevalt me goed.... Festina Lente.

Vandaag voelde ik me trouwens een echte bezienswaardigheid. Onderweg kwam ik vaak mensen tegen die me groeten en nastaarden. “Bonjour monsieur, Compostella? ...... Qui ...... Formidable Bon Route” of “Saint Jaques ? ... Ja ... Tot woensdag blijft het mooi weer” Oké maar dan ben ik al weer zo’n 100km verder, hoop ik. Toen ik in Namen in de parochiekerk Saint Loup (waar ik een stempel heb gescoord) naar binnen liep hoorde ik in een hoekje:  “Oh.... un Pelegrín”. Ben ik dan zo’n bijzondere verschijning? Helemaal niet, er zijn al meerdere mensen vanuit Nederland naar Santiago de Compostela gelopen hoor. Jaarlijks zo’n 1500 zelfs, al zullen die niet allemaal de Via Monastica lopen. Er zijn immers veel meer routes vanuit Nederland die naar Jacobus de Meerdere voeren. Maar het moet gezegd worden, het is geen alledaags gezicht. Zo heb ik tot nu toe ook nog geen andere pelgrims gezien die onderweg zijn naar Santiago, zelfs nog geen andere wandelaars/trekkers. Maar dit zal nog wel veranderen. Namen is een stad waar twee pelgrimsroutes samenkomen. De Via Monastica, die ik beloop en de Via Mosana, die komende van Maastricht via Visé richting Namen loopt. Vanaf Namen lopen beide routes naar Rocroi in Noord Frankrijk.

Wanneer je een weekje eigenlijk alleen maar in het buitengebied hebt vertoefd is het wel weer even wennen als je een grote stad als Namen binnen loopt. Het was er erg druk en gezellig. Straatmuzikanten, artiesten, jongleurs je merkt dat iedereen het mooie weer heeft aan zien komen. Het leek wel vakantie. Omdat ik tijd genoeg had heb ik in de stad een beetje rondgeslenterd en mijn boodschapjes gedaan, waarna ik naar de plaatselijke jeugdherberg liep alwaar ik mijn overnachting heb. Jazeker een jeugdherberg, want ik ben nog jong en zo voel ik me ook. Wel heb ik een klein beetje last van de bal van mijn linkervoet, wat waarschijnlijk het gevolg is van de lange tocht van gisteren. Even goed verzorgen en in de gaten houden, anders maar een rustdag nemen. Tijd zat ..... Festina Lente.

Nu ik na de avondmaaltijd op het terras dit blog zit bij te werken komen er opeens drie pelgrims aangewandeld, uit Nederland. En een half uurtje later nog eentje, ook uit Nederland. Ik heb ze nog niet echt lang gesproken, omdat ze eerst wilden inchecken en daarna opfrissen, wasje doen en nog wat willen gaan eten. Laat aankomen op je eindbestemming heeft niet mijn voorkeur, ik probeer er toch altijd wel om drie uur te zijn, hooguit half vier. Maar niet haasten met het lopen, gewoon op tijd vertrekken en goed naar je lichaam blijven luisteren. Het trio is over de Via Mosana komen aanlopen, de weg via Maastricht en Visé. Ze hebben elkaar onderweg ontmoet en zijn vervolgens samen verder gelopen. Één van hen neemt morgen een rustdag. De vierde heeft wel Vessem aangedaan en wilde via Nijvel naar Santiago gaan lopen. Ergens is het bij hem mis gegaan en nu loopt hij wel door tot Rocroi en hoopt daarna de route naar Parijs te kunnen nemen. Zo zie je maar, ieder doet het op zijn eigen wijze, ieder zijn Camino. Morgen maar eens kijken hoe het allemaal zal verlopen, mijn slaapplaats is in ieder geval weer geregeld.