Dag 53: van Campsegret-la-Maure naar Bergerac (18,7 km)
23 juni 2018 - Bergerac, Frankrijk
Zonnig, max. temp 31º
Vandaag 18,7 / Totaal 1316,2 kilometer
Om half acht zat ik aan het ontbijt, wat gastvrouwe Els voor me had klaargemaakt. Het was een speciaal ontbijt deze keer, met appelstroop en hagelslag. De eigenaren van de Chambre d’Hote waar ik nu verblijf, Patrick en Els, met hun zoon Lambert, komen uit West-Vlaanderen en regelmatig reizen ze naar België, naar hun familieleden, die daar nog steeds wonen. Zo nemen ze boodschappen mee terug naar Frankrijk die daar niet te koop zijn. Ik had dus een keertje hagelslag op mijn stokbrood en voelde me even thuis.
Terwijl ik mijn ontbijt opat kwam de elfjarige Lambert trots met twee jonge katjes aanlopen en begon enthousiast over het WK-voetbal te vertellen. België moest vandaag voetballen en hij had al een tenue van de Rode Duivels aangetrokken. Naast België was Senegal het tweede land waar hij supporter van was, omdat hij er vorig jaar op vakantie geweest was.
Nadat ik van dit gezellige gezelschap, Els, Patrick en Lambert, afscheid had genomen, vertrok ik om kwart voor negen richting Bergerac. Ook vandaag zou het warm worden, weer boven de dertig graden. Maar omdat de bestemming wederom niet zo ver is, hoopte ik rond twee uur de stad te bereiken. Onderweg nam ik even een verkeerde afslag, waardoor ik rondom een grote visvijver moest lopen om weer op de route terug te komen. Ik had inmiddels de kalkplateaus en uitgestrekte valleien van de “Perigord Blanc” verlaten en liep nu door de “Perigord Pourpre”. Dit stuk van de Perigord staat bekend om zijn wijnen en tabak. Onderweg nam ik bij het plaatsje Queyssac een pauze op een schaduwrijke picknickplaats. Niet ver van mij vandaan stond een camper met een Nederlands stel, wat van het ochtendzonnetje aan het genieten was. Nog maar net nadat ik er zat kwam de man van het stel vragen of ik een kopje koffie wenste, waar ik natuurlijk direct ja op zei. Vervolgens hebben we gezellig met elkaar gesproken over mijn pelgrimstocht en hun doel van deze vakantie. Ze waren op zoek naar een te koop staand huisje in deze mooie regio om zo hun droom te kunnen verwezenlijken. Een idee waar Heidi en ik ook wel eens over hebben gedagdroomd, maar er toch nooit van zal komen.
Inmiddels was het voor mij weer tijd geworden om verder te gaan, ik wilde niet al te laat in Bergerac aankomen, gezien de warmte. Terwijl ik over bospaden en door wijnvelden mijn weg zocht zag ik dat het landschap langzaam aan het veranderen is. Vandaag zag ik de eerste pijnbomen en cipressen in het landschap staan en ook de platanen krijgen langzaam de overhand. Zo bereikte ik via Lembras het park met recreatieplas van Bergerac, waar ik mijn lunch had genoten.
Om kwart over twee arriveerde ik op mijn bestemming, Bergerac, de stad die beroemd is om zijn Cyrano, de wijn die tevens naam Bergerac draagt en die andere wijn, Monbazillac. De naam Bergerac komt voort uit het Occitaans en betekende destijds Zandbank in de rivier (ac is een aanduiding voor water). In de 18e en 19e eeuw was Bergerac een belangrijke Franse binnenhaven, centraal gelegen tussen Bordeaux en het Centraal Massief. De functie van binnenhaven stelde Bergerac ook in staat om haar eigen producten te transporteren. De wijnen van Bergerac, de Pécharmant en de Monbazillac werden daardoor in heel Europa gedronken en ook de tabaksindustrie floreerde er.
De komst van de spoorwegen betekende het einde van de haven van Bergerac en luidde een tijd van economisch verval in. Een deel van het oude Bergerac is nu gerestaureerd waardoor ik in deze leuke stad enkele uurtjes heb rondgeslenterd, na een korte wandeltocht door landelijk gebied. Ik ging er naar het plein en het beeld van Cyrano. Ook de kerk van Saint Jacques, een rustpunt voor de pelgrims op de route naar Santiago de Compostela heb ik bezocht, maar helaas geen stempel kunnen verkrijgen.
Terwijl ik door de oude stad liep werd ik ineens opgeschrikt door een oude bekende, Pelgrim Joël, de vagebond die ik op dag 38 in Neuvy-Saint-Sepulchre had ontmoet in de pelgrimsherberg. Destijds had ik bijna niet geslapen omdat ik erg alert was geweest op mijn spullen. Nu lag Joël als bedelaar half bezopen langs de weg, om het nodige geld bijeen te krijgen om de dag door te komen. Met het goede weer zal hij vandaag wel buiten slapen verwacht ik. Onze ogen kruisten elkaar en ik merkte aan zijn reactie dat hij mij herkende, maar waarschijnlijk niet meer waarvan, want direct daarna sprak hij een voorbijganger aan om een aalmoes. Van zijn opdringerige karakter, wat hij in Neuvy-Saint-Sepulchre liet zien, was nu niks meer van over. Wel een vreemde gewaarwording iemand op dag 38/39 voor het laatst gezien te hebben en vervolgens op de pelgrimsroute op dag 53 weer tegen te komen. Benieuwd of ik hem nog eens tegen zal komen.
Voor mijn overnachting had ik geen avondeten erbij kunnen regelen, maar in een stad als Bergerac is dat geen probleem. Op een gezellig terrasje heb ik me nog een keertje culinair te goed gedaan, waarna ik me ten ruste heb gelegd, om voor de volgende dag weer helemaal opgeladen te zijn.
Ga rustig verder