Dag 38: van La-Châtre naar Neuvy-Saint-Sepulchre (19,7 km)

• https://www.relive.cc/view/1620872641

Zwaar bewolkt , max. temp 20º

Vandaag 19,7 / Totaal 959,7 kilometer

Het vele wandelen begint langzaam zijn tol te eisen, op het einde van de dag is het kaarsje bij mij uit. Gisteren was ik dan ook doodmoe op bed gevallen en vanochtend werd ik rond half acht pas wakker, veel later dan ik gewoon ben. Blijkbaar heb ik wel heel erg diep geslapen vannacht, want de medepelgrim heeft de halve nacht wakker gelegen, terwijl ik bomen aan het omzagen was. Toen ik het gehele bos om had zag ik dat de oordoppen die ze in had goed werkten, zo goed zelfs dat ze niet wakker werd van mijn gestommel met het inpakken van mijn spullen. Ook het opstarten vandaag ging een beetje langzamer dan andere dagen en het was half negen geweest alvorens we aan de ontbijttafel zaten. Omdat we zelf voor ons ontbijt moesten zorgen had ik gisteren al de boodschappen daarvoor gedaan. Er stond nu eens een keertje iets anders op tafel dan alleen confituren en kaas. De ham en het gebakken eitje smaakten prima en met deze bodem kon ik er weer even tegen.

Het was kwart voor tien (!) toen we de deur van de pelgrimsherberg “Réfuge Pèlerin Presbytère” achter ons dichtdeden. Dat is wel heel erg laat voor een pelgrim, maar het goede nieuws van vandaag is dat de etappe maar een korte is. Het zal hooguit een kleine vier uur wandelen zijn naar Neuvy-Saint-Sepulchre, dus ontspannen wandelen en even wat gas terugnemen. Nadat we eerst samen nog even de kerk van binnen hadden bekeken nam ik weer afscheid van Verena. Behalve dat we ieder een ander wandeltempo hebben is het ook gewoon veel fijner om alleen door de prachtige natuur te lopen, zo kan ik mijn eigen Camino lopen. Vanavond zijn we beiden in dezelfde pelgrimsherberg, dus dan praten we wel weer bij. 

Nadat ik La-Châtrte had verlaten liep ik weer door het ligt glooiend landschap tussen de weilanden door en her en der stonden ook enkele korenvelden. Met een temperatuur van 14 graden en een grijs wolkendek met een klein beetje wind in de rug was het uitstekend wandelweer. Ik hoorde weer de veldleeuweriken en zag in de verte een buizerd op een paaltje zitten. Zoals gisteren in een van de reacties al was aangegeven loop ik vandaag door “La Vallee Noir” een bosrijk natuurgebied met middeleeuwse kastelen in de Berry, een oude provincie waar George Sand tweehonderd jaar geleden heeft gewoond. Deze Franse schrijfster en feministe ‘avant la lettre’ droeg vaak mannenkleding en rookte pijp, om zich op deze manier tegen de gevestigde orde af te zetten. In La-Châtre is een museum aan haar gericht. 

Tijdens mijn wandelingen merk ik dat ik onderweg steeds meer oog krijg voor de kleine dingen die ik tegenkom. Zo bekijk ik aandachtig kleine insecten en slakken, die voor me over de weg kruipen of vogeleitjes en dooie beestjes die er liggen. Ik heb zelfs een vlinder-app op mijn telefoon geïnstalleerd, om ook deze beestjes proberen te kunnen herkennen. Allemaal dingen waar ik voorheen geen interesse of tijd voor had, maar al lopende door de vrije natuur en met de tijd van je leven ga je andere dingen zien.

Mijn middagpauze had ik op een terrasje in het dorpje Sarzay gehouden en nam er ruim de tijd voor. Toen ik aldaar, kijkend op het mooie kasteel van Sarzay, mijn stokbroodje met camembert en confituren zat op te eten kwamen er vier wandelaars naast me op het terras zitten. Het bleken vier Belgische vrienden te zijn die elk jaar twee weken samen gaan wandelen om zo na een aantal jaren de hele Camino te hebben gelopen. Één van hen heeft de gehele route al eens gelopen en is nu een beetje de gids voor het stel. Zo vertelde hij bijvoorbeeld dat de komende kilometers meer heuvelachtig zullen gaan worden, we zullen het zien. Ze waren vandaag ook onderweg naar Neuvy-Saint-Sepulchre, dus misschien treffen we elkaar daar nog. 

Na dit gezellige onderonsje ging ik weer op pad voor het laatste deel van vandaag, er wachtte nog een kleine tien kilometer. Het begon inderdaad wat meer heuvelachtiger te worden, maar het waren geen echte steile stukken. Toen ik Neuvy-Saint-Sepulchre binnenliep zag ik weer eens een keertje iets anders. Het straatbeeld is er leuk opgesierd, doordat op initiatief van de “Amis et Pèlerins de Saint-Jaques de la voie de Vézelay” er op de grond bronzen schelpen zijn geplaatst die als wegmarkering dienen. Dit allemaal ter ere van de uit de twaalfde eeuw stammende kerk die er staat en inmiddels op de werelderfgoedlijst van UNESCO is geplaatst. Maar toen ik even binnen in die kerk wilde gaan kijken bleek ook deze helaas gesloten te zijn. Inmiddels waren de wolken verdreven en de zon weer gaan schijnen, je voelde direct dat het daarmee een stuk warmer werd. De schelpen volgend kwam ik bij de pelgrimsherberg aan, ‘Le relais de la Vieille Route’. Een goed onderhouden herberg die vroeger dienst heeft gedaan als koetshuis voor de postkoets en de paarden. De oude ruif hing er, ter herinnering aan deze vervlogen tijd als wanddecoratie aan de muur. Er stonden negen bedden verdeeld over twee kamers en met nog twee opklapbedden in een kast, was er plaats voor maximaal elf pelgrims. Na een uurtje kwam Verena aan en kort daarna ook de vier Belgen. Deze keer hebben we niet gekookt, maar bij de lokale “pizza a la emporter” zes pizza’s gehaald die we bij buiten bij de pelgrimsherberg hebben opgegeten. 

Terwijl we de pizza nog aan het opeten waren stond er ineens een vreemde man in de pelgrimstuin. Hij zag er uit als een soort vagebond, was slecht verzorgd droeg een zware rugzak en het leek alsof hij de laatste weken alleen maar buiten geleefd had en dezelfde kleding had gedragen. Hij stelde zich voor als pelgrim Joël en zei er meteen bij dat hij geen geld bij zich had en op deze manier naar Santiago wil lopen. Toen hij daarna vroeg of hij bij ons de nacht mocht doorbrengen, verwezen we hem naar de eigenaar van de herberg die enkele huizen verderop woonde. Blijkbaar is het hem gelukt een nachtje te kunnen blijven, want even later kwam de eigenaar samen met hem terug en gaf hem een kleine rondleiding door de herberg. Met de aanwezigheid van deze pelgrim veranderde direct de stemming, de gezelligheid was verdwenen. We keken elkaar aan en zo ging iedereen langzaam naar zijn mandje toe. Met een beetje een raar gevoel ging ik slapen, maar hopelijk is mijn eerste indruk niet de juiste. Een beetje extra waakzaam blijven kan geen kwaad vannacht.