Dag 41: van Crozant naar La Souterraine (24,6 km)

• https://www.relive.cc/view/1627135953

Zonnig, max. temp 26º

Vandaag 24,6/ Totaal 1032,7 kilometer

Zes uur was het toen ik wakker werd van het gestommel van Christian, de Franse pelgrim op de fiets die ook in de pelgrimsherberg van Crozant sliep. Na een half uurtje bedacht ik om er ook maar uit te gaan en liep nog even naar de bakker om brood te halen voor het ontbijt. Maar wat bleek, de Boulangerie ging pas om acht uur open, waardoor ik genoodzaakt was om de restantjes van gisteren op te eten. Het was maar een summier ontbijtje, maar voor een pelgrim voldoende om de dag te starten. Onderweg zal ik wel ergens een Boulangerie tegenkomen verwacht ik. Toch niet verkeerd om altijd een stuk oud brood in je rugzak te bewaren, kan altijd wel van pas komen, zo zie je maar weer.

Het was net acht uur toen ik onder een licht bewolkte hemel vertrok uit de Pelgrimsherberg van Crozant. Via de net opengegane Boulangerie verliet ik dit mooie stadje.

Crozant, waar de Sédelle en Creuse samenvloeien is het Mekka van het imperialisme. Het nodigt reizigers uit om de geschiedenis van de schilderkunst van de negentiende eeuw in de Creuse vallei te ontdekken. De Creuse vallei, ook wel “Vallei van de schilders” genoemd verwijzend naar de honderden kunstschilders die in het hart van dit natuurgebied, werden geïnspireerd en er de betoverende landschappen op hun doeken hebben vereeuwigd. Denk aan Claude Monet, Armand Guillaumin of Francis Picabia. Ook kunstenaars en dichters hebben bijgedragen aan de faam van Crozant, zoals Chopin, George Sand of Maurice Rollinat. Dit komt vooral door de aanwezigheid van één van de meest opmerkelijke kastelen in de regio, de oude vesting van Crozant. Het kasteel was een van de machtigste vestingen van Frankrijk tijdens de Middeleeuwen. Nu rest alleen de ruïne nog die een spectaculair uitzicht biedt over de vallei.

Meteen nadat ik Crozant had verlaten, daalde ik af in een andere vallei, de vallei van “La Sedelle”. Zo liep ik onder een stralend zonnetje, aan de oever van deze snelstromende stroomopwaarts en steeds verder zuidwaarts. Wat een mooi wandelgebied was dit weer, een donker bos met veel schaduw en de fluitende vogels en kwakende kikkers maakten er weer een prachtig begin van de dag van. De watervalletjes, stroomversnellingen en cascades meanderden tussen de rotsen door en het gekletter van het water klonk als muziek in mijn oren .

Onderweg zag ik ook weer vele insecten over het voetpad kruipen, waaronder wel honderden processierupsen. Verder allerlei soorten torren, vlinders en libellen en natuurlijk ook weer slakken, heel veel slakken. Toen ik het bos verlaten had zag ik bij het gehucht “Les-Coublins” het gemaaide gras, wat in vele grote geplastificeerde ronde strobalen lag te wachten tot het zou worden opgehaald. De zon brandde weer op mijn bolletje, waardoor ik flink zweette en er veel muggen en dazen bij me in de buurt bleven rondhangen.

Via de paar huizen van “Josnon” kwam ik in “La-Chapelle-Baloue” waar ik bij het enige cafeetje “Chez-Elaine” een koffiestop nam. In de koele voortuin bij de Schotse Elaine heb ik er genoten van de koffie met eigengemaakte limoencake en de rust, met op de achtergrond de fijne muziek van Barbara Streisand. Elaine kwam er zelf ook even bij zitten en vertelde dat ze zelf ook naar Santiago was gelopen en nu, behalve een cafeetje ook onderdak bied aan pelgrims. Ze praatte honderduit over haar moeder die Nederlandse was, de wandelgebieden in Schotland en hoe ze hier in Frankrijk verzeild is geraakt. Ik kon er wel uren blijven zitten, maar er stonden nog de nodige kilometers op me te wachten.

Bij het gehucht Proge zag ik enkele grote kersenbomen staan met overhangende takken. Vanaf de weg af kon ik zo de rijpe lekkere vleeskersen plukken en heb dit lekkere fruithapje aan het menu van vandaag toegevoegd. Onderweg liep ik langs vele weilanden en hier stonden in tegenstelling tot voorgaande dagen wel veel koeien in te grazen. Gisteren ben ik het departement Creuse ingelopen, waarmee ik ook tevens de regio Limousin bereikt heb. En dat is aan de koeien meteen ook te zien. Zag ik voorheen veel witte “Charolais” koeien, nu zijn het de bruine “Limousin” koeien die het landschap kleur geven en mij aan staan te staren als ik er voorbij kwam.

Over een oude asfaltweg, die flink begroeid was met gras, kwam ik het plaatsje “Saint-Agnant-de-Versillat” binnen. Elaine had eerder vandaag tegen me verteld dat er hier een gezellig cafeetje was om de lunch te gebruiken, maar waar ik ook keek er was niets te vinden. Het enige café en Boulangerie die het dorp rijk is, waren beide gesloten. Ik heb er mijn lunch maar genoten op een grasveldje in het centrum van dit dorpje. Terwijl ik daar zo mijn stokbrood zat te eten passeerden weer de bekende pelgrims, Guido met Toscan, Verena en de vier Belgische vrienden. De vier zijn aan hun laatste wandeldag bezig en gaan volgend jaar verder op de plaats waar ze vandaag zullen stoppen.

Na mijn lunch was het nog een anderhalf uurtje wandelen, zodat ik tegen drie uur op mijn eindbestemming kwam. In “La-Souterraine” had ik een chalet op een camping voor één nacht geboekt, waar ik tegen pelgrimsprijzen gebruik van kon maken. Onderweg ging het parcours nog eventjes bergop maar niet erg steil en ondanks dat het vandaag direct na de start vrij steil naar beneden ging was het toch (zeker na de koffiepauze) een vlakke etappe, voor zover je daar in Frankrijk over kunt spreken, zo vlak als in Nederland is het er in ieder geval nergens.

Op de camping had ik gebruik kunnen maken van een zwembad, maar daar had ik geen zin meer in. Nadat ik mijn wasje had gedaan, deze keer met gebruik van een wasmachine, ben ik lekker op het terras in de schaduw gaan zitten en genoot van het prachtige uitzicht over het “Etang-du-Cheix”, een mooi groot binnenmeer waarop veel watersport werd bedreven. Al genietend van al datgene wat ik zag, passeerden de gebeurtenissen van de afgelopen dagen mijn gedachten en ik ben zo dankbaar dat ik deze pelgrimstocht mag ondernemen. Telkens ontdek ik bij mezelf weer andere eigenaardigheden. Maar vooral het avontuurlijke en de vele ontmoetingen met andere mensen die deze reis met zich mee brengt vind ik een ware verrijking. Pelgrims die je onderweg tegenkomt en die hun hele levensverhaal opbiechten. De lokale bevolking die je op alle mogelijke manieren wil helpen bij het vinden van een slaapplaats of eten. Het onderweg aangereikt krijgen van een drankje omdat het zo warm is voor die arme pelgrim. Al dit soort gebeurtenissen heb ik al mogen ondervinden en ik vind het prachtig.

Na een lekkere maaltijd bij het restaurantje van de camping heb ik mijn bedje opgezocht waarna ik me ten ruste heb gelegd. In de verte hoorde ik het onweer naderen en de verwachting is dat het vannacht flink zal gaan regenen, maar wat er vannacht valt valt er morgen niet. Morgen mag het weer droog blijven, dan ga ik op weg naar Marsac, waar ik op een Nederlandse camping en plekje voor de nacht heb kunnen regelen.