Dag 3: van Balen-Hulsen naar Tongerlo (22,4 km)

• https://www.relive.cc/view/1542877131

Bewolkt met erg veel wind, in de middag opklaringen, max. temp 14º

Vandaag 22,4 / Totaal 69,1 km

Vannacht als een prins geslapen, al werd ik wel weer aan de vroege kant wakker. Gisteravond en vannacht heeft het flink geregend en erg hard gewaaid, in West Vlaanderen was er zelfs stormschade wat ik later hoorde. Dat verklaarde de straffe wind die ik gisteren de hele weg langs het kanaal vol op kop had. Benieuwd wat het weerbeeld vandaag zal brengen. Na het openen van de rolluiken zag het er veelbelovend uit. Een waterig ochtendzonnetje probeerde door het wolkendek door te breken en in de verte zag ik al wat blauwe luchten. Na het ochtendritueel (wassen, aankleden, rugzak inpakken en een laatste check dat er niks is blijven liggen) begaf ik me naar de keuken, alwaar Jos een heerlijk ontbijt had gemaakt. Lekker zwart brood, vers gesneden fruit (druiven, kiwi, peer), 2 gekookte eitjes, kaas, hesp, eigen gemaakte jam, yoghurt, havermout, koffie, thee, en zelfs Franse kazen om al vast een beetje in de sfeer te komen, zoals Jos het zo treffend zei. Samen hebben we ontbeten, waarna ik ook nog een lunchpakket heb mogen maken. Door Jos werd ik nog toegestopt met een koek en banaan om onderweg maar zeker niets tekort te komen. Het leven van een pelgrim is vaak sober wat ik lees, maar dit verblijf zal me nog wel even bijblijven. Ik ben er als een vreemdeling aangekomen, als een prins binnen gehaald en als een koning behandeld. O wat ben ik blij dat ik een tip had gekregen om hier te overnachten. Ik kan het elke pelgrim aanbevelen, wat een hartelijke mensen toch. De tijd van vertrek brak aan, dus schoenen aan, rugzak en stokken mee, pet op en hupsakee, echter vertrekken mocht ik pas als er eerst een foto van mij gemaakt werd. Jos en Emma maken van elke pelgrim die bij hen verblijft een foto, voor hun collage. Van Emma had ik gisteravond al afscheid genomen, omdat ze er ten tijde van mijn vertrek niet bij kon zijn. Na nog enkele goede tips van Jos over mijn te volgen route drukten we elkaar de hand en liep ik klokslag 09:00 uur de straat uit, op naar mijn volgende adres. Oeps wat was het frisjes en wat een wind, dan maar stevig de pas erin was mijn eerste gedachte, maar meteen dacht ik aan mijn benen van gisteren en besloot maar direct wat gas terug te nemen, ik kom er zo ook wel. Onderweg heb ik nog veel teruggedacht aan Jos en Emma, twee schatten van mensen. Benieuwd wat de komende tijd allemaal nog op mijn pad gaat komen. 

Ik liep langs de dorpsrand van Meerhout met twee fraaie staakmolens. Eén ervan heet de Prinskensmolen en verwijst naar de Prinsen van Oranje, ze waren de heren van Meerhout van 1456 tot aan de Franse Revolutie. De route boog af van de doorgaande weg en ik volgde geruime tijd de rivier “De Grote Nete”, een van de zuiverste en meest visrijke rivierbedden van Vlaanderen. Na vijf kwartier wandelen besloot ik een rust in te lassen. Ik kwam een bankje voorbij en nam effe een half uurtje de tijd. Hier moet ik nog wel aan wennen, want dat heb ik nog nooit gedaan. Meestal liep in 2 of soms wel 3 uur door alvorens ik mijn rust ging nemen. Maar ach, ik heb nu alle tijd dus zitten, fruithapje nemen, rondkijken en genieten. 

Al wandelend door de Netevallei genoot ik van het prachtige landschap. Vochtige soms moerassige gras- en rietlanden, elzenstruwelen, heide en stuifduinen, ik liep er flierefluitend doorheen. Onderweg kwam ik wandelaars, fietsers, ruiters en vissers tegen maar meer dan een beleefde groet heb ik er niet uitgekregen. Ik merk dat de lokale mensen een tikkeltje introvert zijn. Niet erg, maar ik hou af en toe wel van een gezellige babbel met Jan en alleman, ach  gaat heus nog wel komen, een beetje rekening mee houden dus. 

Ik bleef “De Grote Nete” volgen tot aan het Albertkanaal, alwaar ik op het jaagpad mijn lekkere lunch heb genuttigd. De wolkenvelden werden verdreven en de zon brak nu echt goed door, alleen de wind was nog een beetje een spelbreker, zeker op open vlaktes zoals een jaagpad.

Na de lunch vervolgde ik mijn weg en stak het Albertkanaal en verderop de snelweg Antwerpen-Hasselt over en kwam in Stelen. Aldaar dacht ik even een lekker bakkie te gaan doen in een cafeetje, maar mooi niet. In verband met de feestdag was alles gesloten. Nou jammer dan, dan maar weer gewoon water, dat heb ik nog voldoende bij me. Mijn pad ging verder via Tongerlo-centrum en Tongerlodorp waarna ik arriveerde bij mijn volgende rustplaats. 

Het was 14:30 uur toen ik over de imposante dreef met zeventiende-eeuwse Hollandse lindes via het poortgebouw aan de zuidzijde van de norbertijnenabdij van Tongerlo de binnenplaats op liep. Wat een mooi complex is dit, veel ruimer van opzet dan de abdij van Postel. Vanaf het begin van de abdij (in 1133) engageren de Tongelse norbertijnen zich in het parochiewerk, zoals ziekenzorg, onderwijs, gastvrijheid en armenzorg. Door de bedeling van brood en kleding was de Goede Week (week voor Pasen) altijd een drukke week. Dat is nu nog net zo, dat kan Paula beamen. Paula was samen met mij en zes anderen op het voorbereidingsweekend in Vessem en viste een maandje terug naast een slaapplaats in deze abdij. Nu leven er nog 20 paters in de abdij, daarnaast leven nog 20 paters van deze orde buiten de abdijmuren. Deze abdij was in het verleden één van de grote landbouwpioniers in de Kempen. Nu met 20 paters, waarvan het merendeel op leeftijd is, valt het niet mee de abdij te onderhouden. Bijna al het (onderhouds-)werk wordt door extern personeel verricht. Dit werpt meteen de vraag op wat er in de toekomst van de abdijen en het leven in een abdij nog over zal zijn.

Nadat ik me bij de gastenpater Pablo had gemeld werd ik warm onthaald met een kopje koffie en wafel. Nadat ik me had gelegitimeerd en mij wat uitleg was gegeven over de gewoontes binnen de abdijmuren, kreeg ik een sleutel en mijn kamer toegewezen. Ik volgde pater Pablo gedwee door een reeks van gangenstelsel en wenteltrap. De abdij lijkt van binnen wel een kasteel met van die lange hoge gangen die vol hangen met historische schilderijen, die veelal bisschoppen, provoosten, abten en andere belangrijke geestelijken afbeelden. Abten waren vroeger vaak politiek actief, maar sinds de scheiding van Kerk en Staat is dit niet meer.

Mijn kamer is een nette sobere ruimte, voorzien van een bed, tafel met stoel, een oude fauteuil, twee antieke kasten en een wastafel. Al het meubilair kon zo uit de kringloopwinkel kunnen komen. Het avondmaal bestond uit een eenvoudige broodmaaltijd, die werd geserveerd direct na de vespers (avondgebed 17:30 uur), waarvoor ik was uitgenodigd. Ik heb eraan deelgenomen omdat ik erg benieuwd was hoe zoiets er aan toe ging. Gezeten voor in de kerk, op het koor tussen 18 van de 20 paters heb ik het gebed bijgewoond. Het was geen mis, maar er werd heel veel gezongen en een enkel gebed werd voorgelezen. De lauden (ochtendgebed 06:45 uur) van morgen zal ik aan me voorbij laten gaan, dat zal ik ongetwijfeld later op mijn tocht nog wel gaan beleven, nu is het even weer voldoende. Als je de Via Monastica loopt kom je langs veel monastieke historische gebouwen die vaak als rustplaatsen voor de pelgrims hun deuren openen. Abdijen en Kerken zijn zulke gebouwen en op deze manier krijg je vanuit een ander perspectief nog iets meer mee van het leven van de paters, monniken en zusters. Nou ik vind het knap wat ze doen en hoe ze leven, heb er veel respect en ontzag voor, maar mijn wereld is het niet.  

De avond heb ik nog besteed om van de mooie omgeving een beetje te genieten en foto’s te nemen. 

Het was al weer na elven voordat ik ging slapen.